به گزارش خبرنگار خاورستان، حسن اکبری مدیرکل حفاظت محیط زیست خراسان‌جنوبی در جمع خبرنگاران از برگشت چهار میلیارد ریال درآمد حاصل از فروش پروانه شکار به استان خراسان‌جنوبی خبر داد.
وی با اشاره به ا ین موضوع که حفاظت از تنوع زیستی و حیات وحش بدون تامین منافع جوامع محلی امکان‌پذیر نیست، افزود: بیش از نیم قرن از تاریخ شکل‌گیری تشکیلات شکاربانی در ایران می‌گذرد.
مدیرکل حفاظت محیط زیست خراسان‌جنوبی بیان کرد: اگر چه فرآیند تکمیل ساختار این تشکیلات پیوسته اتفاق افتاده و وظایف گسترده‌ای در حوزه‌های مختلف کنترل و پیشگیری از آلودگی آب و خاک، هوا، پسماند و تالاب برای این سازمان تعریف شده اما مهمترین و با سابقه‌ترین فعالیت سازمان محیط زیست حفاظت از حیات وحش بوده که حلقه مفقوده‌ای به نام جلب مشارکت مردم محلی برای تحقق این رسالت خطیر سازمان داشت.
اکبری عنوان کرد: لازمه محقق شدن این مهم برگشت بخشی از منافع ناشی از شکار به مردم محلی بود.
وی اظهار کرد: در سایه تدابیر انجام شده، صندوق ملی محیط زیست به عنوان حلقه واسط و با کمک معاونت محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان زمینه برگشت بخشی از درآمد حاصل از فروش پروانه‌های شکار را به مردم محلی و همچنین تقویت حفاظت در همان مناطقی که شکار در آنها انجام شده فراهم کرد.
مدیرکل حفاظت محیط زیست خراسان‌جنوبی تصریح کرد: در استان خراسان‌جنوبی در سال 98 تعداد چهار فقره پروانه خارجی و داخلی شکار قوچ بالای 9 سال صادر شد و پس از پرداخت حقوق دولتی، مبلغ چهار میلیارد ریال درآمد حاصل از آن به همان منطقه‌ای که شکار در آنها انجام شده بود اختصاص یافت.
اکبری اظهار کرد: بر این اساس، اعتبار دریافتی به تهیه بسته‌های آموزشی ویژه دانش‌آموزان محروم حاشیه منطقه حفاظت شده (که همراه با برگزاری کارگاه‌های آموزشی تحویل داده خواهدشد)، خرید فنس و محصور سازی مزارع کشاورزی حاشیه منطقه به منظور پیشگیری از خسارت وحوش به مزارع مردم، تامین تجهیزات محیط بانی و حفاظتی منطقه، کمک به همیاران محیط زیست و... اختصاص یافت .
وی بیان کرد: اگرچه این اعتبارات در مقابل هزینه‌هایی که دولت در زمینه‌های مختلف حفاظت محیط زیست انجام می‌دهد چندان قابل ملاحظه نیست اما به دلیل این‌که مستقیما به همان مناطق بر می‌گردد و مهم‌تر این‌که جوامع محلی را منتفع می‌سازد یا صرف فعالیت‌های مفیدی مانند حفاظت فیزیکی و فرهنگ‌سازی می‌شود اثر بخشی آنها بسیار ملموس‌تر بوده و انگیزه مضاعفی را در محیط بانان و مردم محلی مناطق برای حفاظت و حراست ایجاد می‌کند.
انتهای پیام/127