به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۵۸۸ قرآن کریم آمده است: «کَلَّا إِنَّ کِتابَ الفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ * وَ ما أَدْراکَ ما سِجِّینٌ * کِتابٌ مَرْقُومٌ * وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ * الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ * وَ ما یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ * إِذا تُتْلی‏ عَلَیْهِ آیاتُنا قالَ أَساطِیرُ الْأَوَّلِینَ *»   « چنین نیست (که آنان می‌پندارند)، همانا پرونده بدکاران در سجّین است. و تو چه می‌دانی که سجّین چیست؟ این، سرنوشتی است رقم خورده (و حتمی). وای بر تکذیب کنندگان در آن روز. کسانی که روز جزا را انکار می‌کنند. و جز تجاوزگر گناهکار، کسی آن را تکذیب نمی‌‏کند. هرگاه آیات ما بر او تلاوت شود، گوید: افسانه‏‌های پیشینیان است.» 

نکته‌های سورۀ مطففین- آیات ۷-۱۳:
«سِجِّینٍ» از «سجن» به معنای زندان و وزنِ فِعّیل برای مبالغه است: زندان ابد و سخت. 

«مَرْقُومٌ» از «رقم»، به معنای خط درست و مشخص است، به گونه‌‏ای که با دیگر نوشته‌‏ها اشتباه نشود. بنابراین، «کِتابٌ مَرْقُومٌ» یعنی سرنوشت فاجران، کاملًا مشخص و معیّن است و آنان گرفتار زندانِ همیشگی در دوزخ ‏اند. 

مراد از «دین» در آیات مربوط به قیامت، جزاست. «یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ» همان گونه که در سورۀ حمد، آیه‏ «مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» به معنای مالک روز جزاست. 

«أَثِیمٍ» از «اثم» به کسی گویند که در گناه فرو رفته باشد.

جمله‏ «وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ» را دو گونه می‌توان تفسیر کرد:
الف: وای به کم فروشی که سرنوشتش به تکذیب قیامت می‌‏انجامد. 

ب: وای به کسانی که کیفر کم فروشان در قیامت را باور ندارند. 

در تاریخ عاشورا می‌خوانیم که امام حسین علیه‌السّلام چندین مرتبه لشگر یزید را موعظه کرد و از آنان اقرار گرفت که مگر من فرزند فاطمه دختر پیامبر شما نیستم، مگر حلالی را حرام یا حرامی را حلال کرده‌ام؟ مگر شما با هزاران نامه از من دعوت نکردید؟ و ... در پایان فرمود: «قد ملات بطونکم من الحرام» شکم‏‌های شما از حرام پر شده و دیگر سخن حق در روح شما اثری ندارد. 

امروزه هیچ یک از دانشکده‏‌های علوم تربیتی و روانشناسی دنیا، سخنی از تأثیر لقمۀ حلال و حرام در تربیت و روح انسان مطرح نمی‌‏کنند و دانشمندان شرق و غرب عالم از تأثیر تغذیه بر تربیت غافلند.

«أَساطِیرُ» جمع «اسطورة» به معنای افسانه است که مطالب زیبا و دل‏ نشین دارد ولی واقعیّت ندارد و بافته ذهن و خیال داستان سرایان است. «أَساطِیرُ الْأَوَّلِینَ» یعنی آنکه پیشینیان افسانه‌‏ها را ساخته‌‏اند و پیامبر آنها را بازگو می‌‏کند.

انتهای خبر/10