ناصر ناصری در گفتگو با پایگاه خبری تحلیلی«خاورستان» ضمن تبریک هفته دفاع مقدس گفت: وظیفه ما و همه خادمین نظام اسلامی پاسداشت و گرامیداشت یاد و نام شهدا است چون هر آنچه داریم به برکت خون پاک شهدا می‌باشد.

وی با تأکید براینکه عزت، امنیت و آرامشی که امروز جمهوری اسلامی ایران در دنیا دارد مرهون جانفشانی شهدا است، افزود: شهید سرلشکر ناصری قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در جمع مخالفین نظام طاغوت برای پیروزی و حاکمیت اسلام بود.

برادر سرلشکر شهید محمدناصر ناصری در خصوص حضور برادر شهیدش در مناطق جنگی دفاع مقدس ادامه داد: محمدناصر پس از آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، عازم مناطق جنگی شد. به جهت ضرورت حضور فیزیکی او در محل کارش، مسئولان مانع اعزام او می‌شدند ولی او به جبهه غرب و جنوب می‌رفت و چندین بار دچار مجروحیت از ناحیه کمر و پا شد.

این بردار شهید با بیان اینکه محمدناصر سالها در افغانستان مشغول فعالیت بود و آخرین مسئولیتش نماینده فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در افغانستان بود که به دست نیروهای طالبان به شهادت رسید، گفت: محمدناصر بر اساس فرمان ولایت در هرجایی که نیاز بود حضور پیدا کرد و همیشه تأکید بر پیروی و تبعیت از ولایت داشت.

تورقی بر زندگی شهید محمدناصر ناصری

«محمدناصر ناصری» در هفتم خرداد‌ سال ۱۳۴۰ در یکی از روستاهای تابعه «گازار» بیرجند متولد شد. پس از اتمام دوران کودکی جهت ادامه تحصیل راهی بیرجند شد و تحصیل را تا کسب مدرک فوق لیسانس مدیریت از دانشگاه تهران ادامه داد.

‌ناصری در اوایل انقلاب در فعالیت‌های سیاسی ضدرژیم فعالیت داشت. با پیروزی انقلاب به عضویت کمیته انقلاب اسلامی در آمد. با تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، جزو بنیانگذاران سپاه بیرجند بود. با شکل‌گیری سپاه بیرجند، محمدناصر به عضویت واحد اطلاعات سپاه در آمد و در مدت خدمتش در این واحد، سفرهای زیادی به «شنیدند» و «فرات» در افغانستان داشت. او در کنار حضورش در افغانستان، مبارزه با منافقین را ادامه داد و کارنامه درخشان او در واحد اطلاعات موید این ادعا است.

«محمدناصر ناصری» در سال ۱۳۶۲ به فرماندهی سپاه «گناباد» و سپس بیرجند در آمد در همین دوره در عملیات «والفجر ۳» شرکت کرد و در سال ۱۳۶۳ به عنوان مسئول محور اطلاعات و عملیات تیپ ۲۱ امام رضا (ع) و در سال ۱۳۶۴ در سمت رئیس ستاد لشکر ویژه شهدا به مبارزه با گروهک‌های ضد انقلاب پرداخت.

سال ۱۳۶۴ شهید محمود کاوه وقتی اوصاف ناصری را از دوستانش می‌شنود و استعداد بالای او را شناسایی می‌کند، برای جذب وی به تیپ ویژه شهدا تلاش می‌کند و نهایتاً موفق می‌شود او را به تیپ ویژه بیاورد و ریاست ستاد را بر عهده‌اش بگذارد.

بنا به شهادت همرزمان و اسناد به جای مانده از آن دوران، هرگز نقش شهید ناصری را در هر چه شکوفاتر شدن تیپ ویژه شهدا نمی‌توان نادیده گرفت. البته ارتباط عرفانی و معنوی او با شهید «محمود کاوه» در تحقق یافتن این مهم بی‌تأثیر نیست.

وی پس از پایان جنگ همچنان با روحیه‌ای خستگی‌ناپذیر در سنگرهای مختلفی مشغول خدمت به نظام و انقلاب می‌شود. او با دیدن مظلومیت مردم افغانستان وارد آن سرزمین می‌شود و زن و بچه را می‌گذارد باز هم در پناه خدا و برای یاری یک ملت مظلوم می‌شتابد. او که از دوران کودکی با زندگی در نوار مرزی ایران و افغانستان، کم و بیش با مردمان آن سامان برخوردهایی داشته در جبهه خدمت به مردم محروم و مجاهدین افغانی نیز فعال می‌شود.

«محمدناصر ناصری» این بار به عنوان مسئول مرکز تحقیقات در دفتر نمایندگی مقام معظم رهبری در امور افغانستان مشغول وظیفه شد و آخرین مسئولیت شهید ناصری در سازمان فرهنگ و اطلاعات به عنوان نماینده فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در افغانستان بود.

سرانجام این انسان خستگی‌ناپذیر در روز هفدهم مرداد ۱۳۷۷ توفیق این را یافت تا در شهر مزار شریف، به نحوی بسیار مظلومانه و به دست نیروهای طالبان که افرادی شقی هستند، شهد شیرین شهادت را بنوشد. تا یک ماه از سرنوشت ۹ دیپلمات جمهوری اسلامی ایران که در مزار شریف به شهادت رسیدند گزارشی منتشر نشد، تا این که پیکر مطهر آنان در یک گور دسته‌جمعی در خرابه‌های پشت کنسولگری پیدا شد و در روز ۲۱ شهریور۷۷ شهادت آنان از رسانه‌ها اعلام شد که به دنبال آن مقام معظم رهبری سه روز عزای عمومی در کشور اعلام کردند.

پیکر مطهر شهید ناصری در ایام دهه فاطمیه در گلزار شهدای بیرجند تشییع و به خاک سپرده شد.

انتهای خبر/10