به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، با آغاز فصل تابستان، تب جابجایی مستأجران در بیرجند نیز بالا گرفته است؛ فصلی که باید سرآغاز آرامش خانوارها با اسباب‌کشی و خانه‌تکانی باشد، اما این روزها بیشتر به کابوس شبانه‌ای برای مستأجران تبدیل شده است.

در حالی که ساکنان این شهر به دنبال سرپناهی قابل‌قبول و مقرون‌به‌صرفه‌اند، افزایش شدید نرخ اجاره‌بها، معادله‌ی زندگی را برایشان پیچیده‌تر کرده است.

دیگر توان ماندن نداریم

صدای اعتراض آرام اما عمیق در دل کوچه‌های بیرجند پیچیده است. صدایی که از دل مستأجرانی برمی‌خیزد که هر روز، فشار اجاره‌بها بیشتر گلویشان را می‌فشارد.

 یکی از آن‌ها، مردی ۴۰ ساله و کارمند اداره‌ای دولتی است که می‌گوید: سه ساله تو همین خونه‌ایم. پارسال اجاره‌مون دو و نیم میلیون بود، امسال صاحب‌خونه می‌گه باید چهار میلیون بدین. این یعنی نصف حقوقم باید فقط بره برای اجاره!

زن جوانی که همراه دو فرزند خردسالش در بنگاه مشاور املاک به دنبال خانه‌ای با اجاره مناسب است، آهی می‌کشد و می‌گوید: خود صاحب‌خونه گفت یا اجاره رو بده یا تخلیه کن. هر چی گشتم، یا گرونه یا اصلاً چیزی پیدا نمی‌شه. با این وضعیت، آدم حس می‌کنه دیگه جایی توی این شهر نداره...

پیرمرد بازنشسته‌ای که مستأجر است و منبع درآمدش فقط حقوق بازنشستگی‌اش می‌باشد، با ناراحتی از وضعیت موجود گلایه می‌کند:

حقوق من کفاف دوا و درمانم رو نمی‌ده، چه برسه به کرایه خونه! کسی هم پاسخگو نیست. همه فقط می‌گن گرونه، خب که چی؟ ما چیکار کنیم؟

مستأجران بیرجند با چشمان نگران، در بنگاه‌های املاک رفت‌وآمد می‌کنند؛ اما اغلب یا خانه‌ای پیدا نمی‌کنند، یا اگر پیدا کنند، از پرداخت مبلغ اجاره‌اش عاجزند. در این میان، گلایه‌ها از بی‌ثباتی، نبود نظارت و نبود حمایت از مستأجران بیشتر و بیشتر شنیده می‌شود.

«ما فقط یه سقف ساده می‌خوایم، نه ویلای لوکس»؛ این جمله کوتاه، خلاصه درد دل هزاران مستأجری است که این روزها در شهر بیرجند، برای یک زندگی حداقلی هم باید بجنگند.

هادی اربابی، رئیس اتحادیه صنف مشاوران املاک بیرجند نیز در گفتگو با خبرنگار خاورستان از وضعیت نگران‌کننده بازار اجاره خبر داد و گفت: متأسفانه به دلیل عرضه محدود و تقاضای بالا، شاهد افزایش قابل‌توجه اجاره‌بها در مرکز استان خراسان جنوبی هستیم.

وی با اشاره به شروع موج جابه‌جایی‌ها از خرداد تا نیمه مهرماه، افزود: برخی مالکان به دلیل هزینه‌های بالای ساخت و تجهیز واحدهای مسکونی، نرخ‌هایی خارج از عرف اعلام می‌کنند. در واقع، افزایش قیمت مصالح، دستمزد کارگر و تجهیزات داخلی منازل، بهانه‌ای شده تا اجاره‌بهای خانه‌ها به شکل نجومی بالا برود

بر اساس قانون، سقف افزایش سالانه اجاره‌بها ۲۵ درصد در نظر گرفته شده است. اما اربابی معتقد است که این درصد با نرخ واقعی تورم همخوانی ندارد.

وی با مثالی توضیح می‌دهد: اگر اجاره‌بهای یک خانه ۵ میلیون تومان بوده، با افزایش ۲۵ درصدی باید به ۶ میلیون و ۲۵۰ هزار تومان برسد، اما واقعیت بازار چیز دیگری است. بعضی مالکان رقم‌هایی بسیار بالاتر مطالبه می‌کنند.

خانه‌ای برای اجاره نیست

رئیس اتحادیه مشاوران املاک بیرجند در ادامه افزود: برای جلوگیری از این روند صعودی، باید نظارت مؤثری اعمال شود. مشاوران املاکی که در تعیین قیمت‌ها همکاری نمی‌کنند و باعث تورم بیشتر می‌شوند، باید تحت برخورد قانونی قرار گیرند. ابتدا اخطار شفاهی و کتبی، سپس کارت زرد، و در صورت تکرار تخلف، کارت قرمز و در نهایت ابطال پروانه.

وی همچنین به مسئله رهن اشاره کرد و گفت: طبق ضوابط، در کلان‌شهرها نرخ رهن باید یک‌پنجم تا یک‌ششم قیمت فروش ملک باشد، اما این نسبت‌ها نیز در بسیاری موارد رعایت نمی‌شود.

پایان خانه‌نشینی؟ یا آغاز بی‌خانگی؟

در شرایطی که سبد معیشت خانوارها کوچک‌تر از همیشه شده، هزینه اجاره مسکن به چالشی جدی برای اقشار متوسط و ضعیف بدل شده است.

اگرچه قانون‌گذار سقف‌هایی برای اجاره‌بها تعیین کرده، اما نبود نظارت جدی و افزایش هزینه‌های ساخت‌وساز، این سقف را به یک عدد روی کاغذ تبدیل کرده است.

اکنون در بیرجند، مستأجران با نگرانی روزهای آینده را پیش‌بینی می‌کنند؛ آیا خانه‌ای خواهند یافت که در توان پرداختشان باشد؟ یا باید آماده شوند برای کوچ به حاشیه یا زندگی در خانه‌هایی با کیفیت پایین‌تر؟

انتهای خبر/