به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۶۰۴ قرآن کریم آمده است؛  « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ *»   « به نام خداوند بخشنده مهربان‏ بگو: او خداوند یگانه است.» 

نکته‌های سورۀ توحید- آیه ۱:
کلمۀ «اللَّهُ» از «وله» به معنای تحیّر است، یعنی آفریده‌ها از درک حقیقت او عاجز و در شناخت ذات او واله و متحیّرند. چنان که امیر مؤمنان علی علیه‌السّلام می ‏فرماید: معنای اللّه آن است که او معبودی است که آفریده‌‏ها در او حیرانند، زیرا او از درک دیدگان مستور و از دسترس افکار و عقول، محجوب است. (بحارالانوار، ج ۳، ص ۲۲۲.) 

میان کلمه «واحد» و «أَحَدٌ» تفاوت است. «واحد» در جایی به‏ کار می‌‏رود که ثانی و ثالث برای آن فرض شود، بر خلاف «احد» که در مورد یکتا و یگانه استعمال می‌شود. چنانکه اگر گفتی: یک نفر حریف او نیست، یعنی چند نفر حریف او می‌شوند، اما اگر گفتی: احدی حریف او نیست، یعنی هیچ حریفی ندارد. 

توحید، مرز میان ایمان و کفر است و ورود به قلعه ایمان بدون اقرار به توحید ممکن نیست. اولین سخن پیامبر کلمه توحید بود: «قولوا لا اله الا الله تفلحوا». شعار توحیدی «لا اله الا الله» از سه حرف (الف، لام و ها) ترکیب شده و ذکری است که در گفتنش حتی لب تکان نمی‌خورد ولی عملش تا اطاعت از رهبری معصوم و جانشینان آنان ادامه دارد؛ زیرا شرط توحید طبق فرمایش امام رضا علیه‌السّلام ایمان به امام معصوم و اطاعت از اوست. 

در سفری که امام رضا علیه‌السّلام با اجبار مأمون وادار به هجرت از مدینه به مرو شد، در مسیر راه وقتی به نیشابور رسید، مردم دور آن حضرت جمع شدند و از او هدیه و رهنمود خواستند. 

امام رضا علیه‌السّلام فرمود: پدرم از پدرش و او از اجدادش و آنان از پیامبر خدا نقل کردند که خداوند فرموده است: «کلمة لا اله الا الله حصنی فمن دخل حصنی أمن من عذابی: توحید، قلعه من است و هر کس داخل این قلعه شود از قهر من در امان است.» آنگاه امام رضا علیه‌السّلام فرمود: البتّه توحید شروطی دارد و من (که امام حاضر هستم) شرط آن هستم، یعنی توحید بی‌ولایت پذیرفته نیست. در زمان غیبت امام معصوم نیز، بنا بر فرمان خودشان باید به سراغ فقهای عادلی که از هوی و هوس دورند، برویم. بنابراین توحید کامل، ایمان به یکتایی خداوند، دور کردن فکر و عمل از هر نوع شرک و پیروی از رهبران معصوم در زمان حضور و فقهای عادل در زمان غیبت است. 

حضرت علی علیه‌السّلام در نامه ‏ای به فرزندش امام حسن علیه‌السّلام می‌نویسد: «لو کان لربک شریک لأتتک رسله» اگر پروردگارت شریکی داشت، او نیز پیامبرانی می‌‏فرستاد تا مردم او را بشناسند و بندگی‌‏اش کنند. (نهج البلاغه، نامه ۳۱.) 

دلیل یکتایی او، هماهنگی میان آفریده‌هاست. چنانکه امام صادق علیه‌السّلام «اتصال التدبیر» را نشانه یکتایی آفریدگار می‌شمارد. (تفسیر نورالثقلین ج ۳، ص ۴۱۸.) هماهنگی میان خورشید و ماه و زمین و آب و باد و خاک و کوه و دشت و دریا با یکدیگر و هماهنگی همه آنها با نیاز انسان، نشانۀ یکپارچگی تدبیر در نظام هستی است. انسان اکسیژن می‌‏گیرد و کربن پس می‌دهد ولی گیاهان کربن می‌گیرند و اکسیژن پس می‌دهند. نیازهای طفل با محبت والدین و خستگی روز با خواب شب تأمین می‌‏شود. چشم که از پی ساخته شده با آب شور حفظ می‌شود و دهان که راه ورودی غذا به معده است، با آب شیرین که در هضم غذا مؤثر است، مرطوب می‌شود. 

در جنگ جمل، یک عرب صحرانشین دربارۀ معنای توحید از حضرت علی علیه‌السّلام سؤال کرد. دیگر رزمندگان از او ناراحت شدند که این چه سؤال نابه‌جایی است، امّا آن حضرت فرمود: جنگ ما برای توحید است و آنگاه معنای صحیح توحید را برای او بیان فرمود.(تفسیر نورالثقلین)

انتهای خبر/10