به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، مهدی کاظمی‌فرد در یادداشتی نوشت: هفته دفاع مقدس تنها یادآور جنگی هشت‌ساله نیست؛ بلکه یادآور روزهایی است که مردم ایران دست در دست هم دادند و دیواری از ایمان، ایثار و وحدت ساختند؛ دیواری که حتی آتش و آهن نیز نتوانست آن را در هم بشکند. 

هفته دفاع مقدس روایت روزهایی است که دل‌ها یکی شد، صداها یکی شد و پرچم ایران، در میان دود و خاک و اشک، همچنان برافراشته ماند.

در آن روزها، ایران فقط یک کشور نبود؛ یک خانواده بود. از بلوچ و کرد گرفته تا ترک و عرب و فارس، همه در یک صف ایستاده بودند. مسجد و کلیسا، سنگر و مدرسه، روستا و شهر، همه یک‌صدا بودند: «ایران را تنها نمی‌گذاریم.»

این وحدت تنها در میدان جنگ نبود. مادرانی که شب تا صبح دعای سلامتی فرزندانشان را زمزمه می‌کردند، کودکانی که سهمیه خوراک خود را به جبهه می‌فرستادند، کارگرانی که با اضافه‌کاری دستمزدی برای خرید تجهیزات دفاعی فراهم می‌کردند، همه و همه، بی‌آنکه نامی از خود باقی بگذارند، قصه‌سازان بزرگ تاریخ ایران شدند.

هفته دفاع مقدس نه فقط زمانی برای مرور خاطرات، که فرصتی برای پیمان دوباره است؛ پیمان با شهیدانی که بی‌هیچ چشم‌داشتی رفتند، با جانبازانی که هنوز بوی جبهه می‌دهند، با پدران و مادرانی که قاب عکس عزیزشان زینت خانه است.

امروز که منطقه همچنان بوی باروت می‌دهد و دشمنان هنوز از وحدت ما بیم دارند، ایران باید همان ایران باشد؛ ایران همدل و یک‌صدا. همان ایرانی که در هشت سال دفاع مقدس، با دستان خالی اما دلی سرشار از ایمان، در برابر همه ایستاد و اجازه نداد حتی یک وجب از خاکش به یغما رود.

و مگر امروز تفاوتی دارد؟ هنوز هم دشمن هست، تهدید هست، تحریم هست. اما ایران همچنان ایستاده است؛ مقاوم و استوار، با پرچمی که از خون شهیدان رنگ گرفته و ملتی که هنوز «لبیک یا خمینی، لبیک یا خامنه‌ای » را از دل فریاد می‌زند.

اگر آن روزها امام خمینی(ره) فرمانده دل‌ها بود، امروز نیز پرچم در دستان خلف صالحش، امام خامنه‌ای است. و این ملت همان ملت است؛ ملت ایمان، ملت ایثار و ملت وحدت.

این وحدت تنها به گذشته تعلق ندارد؛ امروز نیز در برابر موج جدیدی از ظلم و تجاوز، در جنگ ۱۲ روزه تحمیلی که بار دیگر بوی خون از خاک برخاست و صدای کودکان بی‌پناه آسمان را پر کرد، یادمان آمد که «مقاومت»، تنها راه عزت است.

مقاومت همان درسی است که از دفاع مقدس آموختیم؛ همان نوری است که امروز راه را روشن می‌کند؛ همان فریادی است که می‌گوید: ما یک ملتیم، از دیروز تا امروز؛ از خرمشهر تا غزه، از دهلاویه تا جنوب لبنان.

پس بیاییم این هفته را تنها به نصب بنر و سرود نگذرانیم. بیاییم دل‌هایمان را مانند روزهای جنگ به هم گره بزنیم. بیاییم باور کنیم که وحدت فقط یک واژه نیست؛ یک راه است، یک مشق است، یک سبک زندگی است.

چراکه دفاع مقدس پایان نیافته است؛ هنوز ادامه دارد… در قلب مادر شهیدی که چشم‌به‌راه است، در نگاه نوجوانی که خواب شهادت می‌بیند، در بغض رزمنده‌ای که هنوز خواب خاکریز را می‌بیند.

آری، هفته دفاع مقدس چراغی است برای امروز و فردا؛ نوری که از دل هشت سال آتش برخاست و همچنان مسیر عزت و اقتدار ایران اسلامی را روشن می‌سازد.