به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحۀ ۱۱۴ قرآن کریم آمده است: «إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ أَنَّ لَهُمْ ما فِی الْأَرْضِ جَمِیعاً وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لِیَفْتَدُوا بِهِ مِنْ عَذابِ یَو. تُقُبِّلَ مِنْهُمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ * یُرِیدُونَ أَنْ یَخْرُجُوا مِنَ النَّارِ وَ ما هُمْ بِخارِجِینَ مِهُمٌ «همانا اگر کسانی بودند که کافر شدند، تمام آنچه را در زمین است و آن را دارا هستند تا برای نجات از عذاب روز قیامت فدیه دهند، از آنها پذیرفته نمی‌شوند و برای آنان عذابی دردناک است* آنها می‌خواهند از آتش دوزخ کنند. بیرون آیندنکه از آن بیرون آمدنی شد و برایشان عذابی دائم و پایدار است.»

نکات سورۀ مائده - آیات 36 -37:

همۀ راه‌های نجات در قیامت بسته است، کافران نه از رحمت الهی بهره‌مند می‌شوند، چون مخصوص اهل تقواست «رَحْمَتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ فَسَأَکْتُبُها لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ» ۱۵. می‌گیرند، چون شفاعت مخصوص کسانی است که خداوند از آنها راضی است «لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ رَضِیَ لَهُ قَوْلاً» (طه، ۱۰۹). به‌علاوه از مرگ خبری نیست، زیرا پیوسته در آتشند و درخواست مرگ‌شان پذیرفته نیست. «نادَوْا یا مالِکُ لِیَقْضِ عَلَیْنا رَبُّکَ قالَ إِنَّکُمْ ماکِثُونَ» (زخرف، ۷۷).

پیام‌های سوره مائده - آیات ۳۶-۳۷:

۱. کارآیی اموال، تنها در دنیاست و در آخرت، ثروت بی‌ثمر است. «ما تُقُبِّلَ...»

۲. روز قیامت در دستگاه عدل الهی، فدیه پذیرفته نمی‌شود. «لِیَفْتَدُوا» «ما تُقُبِّلَ»

۳. عامل اصلی سعادت، در درون انسان است (ایمان، تقوا و جهاد)، نه در بیرون (مال و ثروت). «لَهُمْ ما فِی الْأَرْضِ جَمِیعاً» «ما تُقُبِّلَ مِنْهُمْ»

۴. عذاب کافران، نه با فدیه دفع می‌شود، نه با گذشت زمان قطع می‌شود. «وَ ما هُمْ بِخارِجِینَ»

۵. کسی که در دنیا با آن همه برهان و ارشاد، از ظلم‌های شرک و جهل بیرون نیاید، در آخر هم از دوزخ بیرون آمد. «لَهُمْ عَذابٌ مُقِیمٌ»

انتهای پیام/