به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان» در تفسیر صفحه ۱۴۴ قرآن کریم آمده است: «فَمَنْ یُرِدِ اللَّهُ أَنْ یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ وَ مَنْ یُرِدْ أَنْ یُضِلَّهُ یَجْعْعَی. حَرَجاً کَأَنَّما یَصَّعَّدُ فِی السَّماءِ کَذلِکَ یَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَی الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ» (به خاطر اعمال و خصلت‌های خلافش) بخواهد گمراه کند، سینه‌اش را (از پذیرفتن ایمان) سخت قرار می‌دهد، گویا به زحمت در آسمان بالا می‌رود. خداوند این چنین پلیدی (کفر) را بر کسانی که ایمان نمی‌آورند می‌دهند.»

نکات سورۀ انعام - آیۀ ۱۲۵:

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: نشانی از شرح صدر چند چیز است: «الانابة الی دار الخلود و التجافی عن دار الغرور و الاستعداد للموت قبل نزول الفوت» توجّه و گرایش خاضعانه به سوی آخرت و دوری از حیله گر را پیش از مرگ انجام دهد. (تفسیرالمیزان) امام سجاد علیه السّلام نیز در شب ۲۷ رمضان دعایی را متضمّن است که می‌خواهد، مکرّر می‌خواند. (مفاتیح‌الجنان)

مراد از هدایت و ضلالت الهی، فراهم کردن اسباب هدایت برای شایستگان و از بردن اسباب، برای نا اهلان است.

منظور از «صدر»، روح و دل است. مراد از شرح صدر، گسترش افق عقل و فکر بلندی روح، برای پذیرش حق و هدایت است و این نیازمند گذشتن از هوس‌ها و تمنیات دل است.

شرح صدر خود همیشه در لاک می‌ماند و بیرون نمی‌آید. نتیجۀ شرح صدر، بصیرت و نورانیّت همراه با قلب رقیق و حق‌پذیر است.

این آیه یکی از معجزات علمی قرآن است که به آسمان را بیان کرده و می‌فرماید: کسی که حاضر به پذیرش حقّ نشود، روحش تنگ‌ و کم‌ظرفیت می‌شود، به آسمان برود که می‌خواهد به آسمان برود که به آسمان سنگینی و فشردگی هوا و نبود، سینه‌اش تنگ و تنفّس سخت می‌شود.

امام رضا علیه‌السّلام فرمود: نشان سعۀ صدر، تسلیم خدا، مطمئن بودن به او بودن و دلگرم شدن به وعده‌های الهی است و نشانه ضیق صدر، نگرانی و نگرانی است. (تفسیر کنزالدقائق)

از سنّت‌های الهی آن است که برای پاکدلان حق‌پذیر است، شرح صدر قرار دهد و لجوجان گریزان از ایمان را گرفتار سلب توفیق و رجس بسازد.

موسی همین که مأمور تبلیغ حضرت شد، در اوّلین دعای خود از خداوند خواست: «رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی» (طه، ۲۵) ولی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بدون درخواست، خداوند به او سعۀ صدر عطا کرد. «أَ لَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ» (انشراح، ۱).

انتهای پیام/