به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان» در تفسیر صفحه ۱۵۴ قرآن کریم آمده است: یا بَنی آدَمَ خُذُوا زِینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ وَ کُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْ بچه ها یُحِبُّ الْمُسْ » نزد هر مسجد (به هنگام نماز، لباس و) خود را برگیرید و بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید، همانا خداوند اسرافکاران را دوست ندارند.»

نکات سورۀ اعراف - آیۀ ۳۱:

شاید بتوان گفت: آنچه در قرآن با خطاب «یا بَنِی آدَمَ» بیان می‌شود، مربوط به همه انسان‌ها و همۀ ادیان و از مشترکات آنان است.

قرآن به مال و فرزند، «ازَّیَّنَتْ» گفته شده است، «الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا» (کهف، ۴۶) بنابراین ممکن است این بیانگر این باشد که مال و فرزند خود را به مسجد همراه داشته باشند، تا با مشکلاتی که مشکل دارند، مشکلات را حل کنند. تربیتی نسل آینده را حل کنید.

در روایات، امام جماعت عادل، آراستگی ظاهر، عطر زدن و لباس زیبا پوشیدن به هنگام نماز، بلند کردن دستان به هنگام رکوع و سجود در نماز، شرکت در نماز عید و نماز جمعه، از جمله مصادیق زینت شمرده شده‌اند. (تفاسیر نور الثقلین، منهج الصادقین و اثنی‌عشری)

امام مجتبی علیه السلام به هنگام نماز و حضور در مسجد، بهترین لباس خود را می‌پوشید و می‌فرمود: «ان الله جمیل یحب الجمال فاتجمل لربی»، خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد و من این لباس را زیبا می‌کند. می‌فرمودند. (تفسیر مجمع البیان)

خداوند زیبایی و زینت را دوست دارد وگرنه به آن امر نمی‌فرمود «خُذُوا زِینَتَکُمْ». چنانکه اسلام، آیین فطری است و انسان نیز فطرتاً از زینت لذّت می‌برد. با زینت به مسجد رفتن، احترامی است به بندگان خدا، به عبادت خدا و همچنین باعث ایجاد جاذبه و ترغیب عملی دیگران به آمدن در آنجاست.

امام صادق علیه السّلام می‌فرماید: اموال، ودیعه و امانت الهی در دست انسان است و باید دور از اسراف باشد. (تفسیر صافی)

گرچه استفاده از زینت و طعام، امری فطری و طبیعی است، ولی در شرایط خاص وجود نیازمندان و محرومان، باید با آنها همدردی کرد. در تاریخ می‌خوانیم که نوع لباس امام صادق علیه‌السّلام که مردم در رفاه نسبی به سر می‌برند با لباس امام علی علیه‌السّلام که مردم فقیر و ندار بودند، متفاوت بودند، چون شرایط اجتماعی هر فرقی داشت. (تفسیر اثنی‌عشری)

امام صادق علیه‌السّلام فرمود: کسی که رزق یک روز خود را داشته باشد، ولی قانع نباشد و از مردم سؤال کند و تکدّی کند، از مسرفان است. (تفسیر فرقان)

اسراف در غذا و پرخوری، منشأ بسیار از بیماری‌های جسمی و روحی و مایۀ سنگدلی و محروم شدن از چشیدن مزه عبادت است. چنانکه پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: «المعدة بیت کل داء» معده، کانون هر بیماری است. پزشکی مسیحی پس از شنیدن این آیه و حدیث گفت: تمام علم طب، در این آیه و این سخن پیامبر شما نهفته است. (تفسیر مجمع‌البیان)

امام صادق علیه‌السّلام فرمودند: آنچه باعث شد از بین رفتن مال و زیان به بدن باشد، اسراف است. «انما الاسراف فیما أتلف المال و اضر بالبدن» (کافی، ج ۲، ص ۴۹۹) و در روایت دیگری می‌خوانیم: آن چه در راه خدا مصرف شود هر چند خیلی زیاد باشد، اسراف نیست و چه در راه معصیت خدا استفاده شود، هر چند اندک باشد، اسراف باشد. (تفسیر منهج الصادقین)

پیام‌های سوره‌عراف- آیه ۳۱:

۱. مسجد که پایگاه مسلمین است، باید آراسته، زیبا و با جاذبه باشد. «خُذُوا زِینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ»

۲. بهترین و زیباترین لباس، برای بهترین مکان است. «خُذُوا زِینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ»

۳. اسلام، هم به باطن نماز توجّه دارد، «فِی صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ» (مؤمنون، ۲)، هم به ظاهر آن. «زِینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ» آری، در اسلام، ظاهر و باطن، دنیا و آخرت به هم آمیخته است.

۴. زینت، اگر چه در نماز فردی هم ارزش دارد، اما در اجتماع و مسجد، حساب ویژه‌ای دارد. «عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ»

۵. اوّل نماز، آن گاه غذا. «عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ وَ کُلُوا وَ اشْرَبُوا» اوّل توجّه به روح و معنویّت، آنگاه توجّه به جسم.

۶. صرفه‌جویی، محبوب خداوند است و بهره‌گیری از زینت و غذا باید دور از اسراف باشد. «وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ».