به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۲۱ قرآن کریم آمده است: وَ قالُوا کُونُوا هُوداً أَوْ نَصاری تَهْتَدُوا قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْراهِیمَ حَنِیفاً وَ ما کانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ تا هدایت شوند» (یا مسیحی). بگو: (چنین نیست،) بلکه (پیروی از) آیین حق‌گرای ابراهیم (مایۀ هدایت است، زیرا) او از مشرکان نبود.

نکته‌های سوره بقره - آیه ۱۳۵:

کلمۀ «یهود» از «هود» به‌معنای بازگشت به خدا، گرفته شده است.

لقب یهود و کلمۀ نصاری از کدام آیه از قرآن اقتباس شده است؟

در مجمع‌البحرین از امام صادق علیه‌السّلام نقل‌شده است که

لقب یهود از آیه ۱۵۶ سوره‌ی اعراف اقتباس شده است، آنجا که بنی‌اسرائیل به خدا گفت: «إِنَّا هُدْنا إِلَیْکَ».

کلمۀ نصاری نیز از کلام حضرت عیسی علیه السّلام گرفته شده است که فرمود: «مَنْ أَنْصارِی إِلَی اللَّهِ».

امّا کلمه «حَنِیفاً» از «حنف» به‌معنایی در راه مستقیم آمدن است. همانگونه که «جنف» به‌معنای راه کج قرار گرفتن است.

در ۱۱۳ خواندیم که آیه یهودیان، نصاری را قبول نکردند و نصاری نیز یهودیان را پوچ می‌دانستند و هر یک خیال می‌کردند که تنها خودش را هدایت می‌کرد.

که هر دو گروه شکافته شدند و از راه مستقیم منحرف شدند و راه حق، راه ابراهیم علیه السّلام است که هرگز شک نگردید.

امام صادق علیه السلام فرمودند: دین حنیف و حقگرا، همان گرایش به حق و اسلام است. «تفسیر برهان»

پیام‌های سوره بقره - آیه ۱۳۵:

۱. انحصارطلبی بیجا، ممنوع است. یهود و نصاری بدون دلیل، هر کدام را تنها در آیین خود می‌دانند. «کُونُوا هُوداً أَوْ نَصاری تَهْتَدُوا»

۲. نام و عنوان مهم نیست؛ ایمان و عمل اهمیّت دارد. یهودی یا نصرانی یک لقب بیش نیست؛ آنچه ارزشمند است، توحید و یکتاپرستی است. «بَلْ مِلَّةَ إِبْراهِیمَ حَنِیفاً»

۳. به تبلیغات سوء دیگران پاسخ دهید. «قالُوا» «قُلْ»

۴. ابراهیم علیه السّلام هیچگاه از مشرکان نبوده است. درحالی‌که یهود و نصاری گرفتار شرک شده‌اند. «وَ ما کانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ»

انتهای پیام/