به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر ۵۵۰ قرآن کریم آمده است: «لَقَدْ کانَ لَکُمْ فِیهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کانَ یَرْجُوا اللَّهَ وَ الْیَوْمَ الْآخِرَ وَ مَنْ یَتَهَوَلَّ فَهَهَوَلَّ. الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ *» «همانا برای شما در (روش) آنان، (ابراهیم و یارانش) سرمشق خوبی است برای کسی که به خدا و روز واپسین امید دارد و هر کس روی برتابد، خداوند بی‌نیاز و استوده است.»

نکات سورۀ متحنه- آیه ۶:

در این آیه و در آیه ۲۱ سوره احزاب که سخن از الگو بودن حضرت ابراهیم و حضرت محمّد صلی الله علیه و آله است، داشتن امید به خدا و روز قیامت، شرط الگو پذیری معرّفی شده است. «لِمَنْ کانَ یَرْجُوا ...»

بعد از سه بار تکرار کلمۀ «رَبَّنا»* در آیات ۴ و ۵، باز هم می‌فرماید: آنان اسوه هستند، یعنی نه تنها در برائت، بلکه در دعا و مناجات هم هستند.

پیام‌های سوره متحنه- آیه ۶:

۱- الگوهای الهی تاریخ مصرف ندارند. «لَقَدْ کانَ لَکُمْ فِیهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»

۲- نه پیامبران، بلکه یاران صادق آنها نیز برای ما الگو هستند. «فِیهِمْ»

۳- عقاید صحیح، زیر بنای الگوپذیری در رفتار و اخلاق است. «أسوة لمن کان یرجوا الله و الیوم الآخر» (آری کسانی از الگوهای صحیح بهره‌مند می‌شوند که نور امید در دلشان روشن باشد. »)

۴- ایمانی ارزش دارد که ثابت باشد. «کانَ یَرْجُوا اللَّهَ ...» (ترکیب «کانَ» با فعل مضارع، نشان استمرار و ثبات است).

۵-اعراض مردم از الگوهای الهی، به خداوند و اولیایش ضربه‌های نمی‌زند. «وَ مَنْ یَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ».