به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، داغ جان‌سوزی که آسمانی شدن «سید محرومان» بر دل مردم این سرزمین زد، معطوف به محدوده خاصی نمی‌شود. از تبریز، قم و تهران گرفته تا دیاری کویری در شرق این جغرافیا، این داغ گسترده است.

مردم این شهر وداع با «شهدای خدمت» حق خود می‌دانند زیرا این داغ برای خراسان جنوبی‌ها سنگین‌تر است این وداع یک وداع معمولی نیست. سید سلاله پیامبر رئیس جمهور شهید و منتخبشان در مجلس خبرگان رهبری را باید به منزل ابدی بدرقه کنند.

در یک چشم به‌هم‌زدن مسیر منتهی به میدان جانبازان پر می‌شود. برخی با بچه‌های خردسال آمدند و پوستر «رئیس‌جمهور شهید» را در دست‌شان داده‌اند. زندگی سید محرومان با یاد امام هشتم عجین شده بود، در روز ولادت ضامن آهو، حکم تولیت بارگاه رضوی را دریافت کرد، جشن پیروزی ریاست جمهوری او در روز میلاد امام هشتم (ع) برگزار شد و در نهایت در شب میلاد ثامن الائمه(ع) به دیدار دوست شتافت.

پیرزنی با چشمان گریان تصویری از سید محرومان به دست گرفته، زانوانش، یاریش نمی‌کند. تکه سنگ کوچکی پیدا می‌کند تا جانی دوباره بگیرد. چشمانش را می‌بندد و آرام در دل با «رئیس جمهور شهیدش» صحبت می‌کند؛ چه حرف‌های نگفته‌ای که بر روی دلش سنگینی می‌کند ...

اولین باری بود که رئیس جمهوری رو می‌دیدند. وقتی پا به کارگاه کوچک توبافی‌شون در لانو گذاشت و دوربین و میکروفون آقای سلامی به سمت شون اومد و تا از احساس‌شون بپرسه، گریه امانت شون نمی‌داد و چشمانی که از شوق می بارید و زبانی که از شوق بند آمده بود ولی رنگ رخساره خبر می داد از سر درون.  حالا هم آمدند با همان لباس‌های ساده و زیبای محلی، همان چهره‌های آفتاب سوخته. این‌بار هم چشمانشان متعجب است و به دور دست‌ها خیره مانده و دستان ادب بر سینه دارند.

دختر جوانی هم در مراسم تشییع خادم ملت تابلویی در دست داشت که روی آن این جمله را نوشته بود؛ « راه رجا بسته نیست/ گر چه رئیسی برفت/مانده به جا غیرتش/ در رگ ما مرد و زن».

انتهای خبر/10