به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، الف: مؤمن، کسانی که هم ایمان دارند و هم اعمالشان صالح است.

ب: کافر، کسانی که نه ایمان دارند و نه کارشان خوب است.

ج: فسق، کسانی که ایمان دارند ولی اعمالشان صالح نیست.

د: منافق، کسانی که ایمان ندارند ولی ظاهر کارشان خوب است.

«طُوبی» یا مصدر است مثل «بشری» و یا مؤنث «اطیب» به معنای بهترین است. در آیه مصداق خاصیت برای (بهترین) بیان نشده تا شامل همه بهترینها شود. و شاید روایاتی که می‌گوید: طوبی درختی است که آن را در خانه پیامبر صلی الله علیه و آله و علی علیه‌السّلام و شاخه‌های آن بر سر مؤمنین سایه افکنده، (بحار، ج ۸، ص ۱۱۷ و ۱۲۰) پیدا می‌کند. از آنجایی که همه پاکی‌ها و خیرات در گرو ارتباط با رهبران آسمانی است.

وقتی کوته فکران به پیامبر صلی الله علیه و آله انتقاد کردند که چرا این همه فاطمه زهرا علیهاالسّلام را می‌بوسی؟ حضرت فرمود: زمانی که در شب معراج مرا به بهشت ​​بردند، من از میوه درخت طوبی خوردم و وجود فاطمه از آن نشأت گرفت و پدید آمد و من هر گاه مشتاق بوی بهشت ​​می‌شوم دخترم فاطمه را بو می‌کنم. (بحار، ج ۸، ص ۱۸۸)

کامیابی افراد بی‌ایمان و به دور از عمل صالح، عمق و تداوم ندارد. چنان که حضرت علی علیه السّلام می‌فرماید: «لا خیر فی لذة من بعدها النار» (بحار، ج ۴۱، ص ۱۰۴) در لذّتی که بعد از آن آتش باشد، خیری نیست.

پیام‌های سوره رعد - آیه ۲۹:

۱. زندگی شیرین دنیوی و عاقبت نیکوی اخروی در سایه ایمان و عمل صالح است. «الَّذِینَ آمَنُوا‌... طُوبی لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ»

۲. کامیابی های دنیوی در ارزش های تصویری دارد که همراه عاقبت اخروی باشد نه اینکه مانع آن شود. «طُوبی لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ»