به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۵۵۹ قرآن کریم آمده است: « أَسْکِنُوهُنَّ مِنْ حَیْثُ سَکَنْتُمْ مِنْ وُجْدِکُمْ وَ لا تُضارُّوهُنَّ لِتُضَیِّقُوا عَلَیْهِنَّ وَ إِنْ کُنَّ أُولاتِ حَمْلٍ فَأَنْفِقُوا عَلَیْهِنَّ حَتَّی یَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَکُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ أْتَمِرُوا بَیْنَکُمْ بِمَعْرُوفٍ وَ إِنْ تَعاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْری‏ *»   « (تا پایان زمان عدّه،) زنان را در همانجا که خود سکونت دارید و در توانایی شماست، سکونت دهید و به آنان (از جهت مسکن و نفقه) آسیب نرسانید، تا کار بر آنان تنگ نمایید (و مجبور به ترک منزل شوند) و اگر باردار باشند، تا زمانی که وضع حمل کنند نفقه آنان را بدهید. پس اگر نوزادان شما را شیر دادند مزدشان را بدهید و (درباره نوزاد) میان خود به نیکی مشورت و توافق کنید و اگر توافق به دشواری کشید، زن دیگری او را شیر دهد (و مرد برای نوزاد دایه بگیرد).» 

نکته‌های سورۀ طلاق- آیه ۶:
«أْتَمِرُوا» از «ایتمار» به معنای پذیرش دستور یا مشورت است که در واقع به معنای توافق و تفاهم بر انجام امری است. 

شاید دلیل آن که در ایّام عدّه مسکن زن و مرد یکی است، بستر سازی برای رجوع و فراهم شدن زمینه آشتی باشد. به علاوه که اخراج زن از خانه یا تهیه مسکن جداگانه نوعی توهین و تحقیر در حق زن است و نیز در جدایی تدریجی، پای عقل و عاطفه و فکر و مشورت بیشتر از جدایی دفعی و یکباره به میان می‌آید و امکان سازش فراهم می‌شود. 

این آیه به مسئله حفظ حقوق و حریم زن، حمل او، تغذیه کودک، شیربها و دایه گرفتن در صورت طلاق اشاره دارد. 

در این آیه پنج فرمان آمده است که تمام آنها فرامین عاطفی و عقلی بوده و بستری برای بازگشت به زندگی است: «أَسْکِنُوهُنَ‏، لا تُضارُّوهُنَ‏، فَأَنْفِقُوا عَلَیْهِنَ‏، فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَ‏، أْتَمِرُوا بَیْنَکُمْ بِمَعْرُوفٍ»

پیام‌های سورۀ طلاق- آیه ۶:
۱- تأمین مسکن زن حتّی بعد از طلاق تا مدّت‌‏ها بر عهدۀ مرد است. «أَسْکِنُوهُنَّ» 

۲- مسکن زن مطلّقه باید در همان مکانی باشد که مرد در آن سکونت دارد. (جدایی و طلاق نباید سبب جدایی مسکن شود). «مِنْ حَیْثُ سَکَنْتُمْ» 

۳- مرد، حق ندارد برای صرفه‌جویی، انتقام و تحقیر، جای نامناسبی را برای سکونت زن انتخاب کند و همسر مطلّقه را مجبور به سکونت در آن محل کند. «مِنْ حَیْثُ سَکَنْتُمْ» 

۴- در انتخاب مسکن، باید به سکینه و آرامش زن توجّه شود؛ نه آنکه فقط سرپناه داشته باشد. «أَسْکِنُوهُنَّ مِنْ حَیْثُ سَکَنْتُمْ» (تعبیر به مسکن که از سکینه است به جای بیت، دلالت بر همین معنا دارد.) 

۵- ملاک در انتخاب مسکن از نظر کمیّت و کیفیّت، مقدار توانایی مرد است؛ نه میزان توقّع و تقاضای زن. «مِنْ وُجْدِکُمْ» 

۶- مرد حق ندارد به همسری که طلاق داده هیچ ضرری برساند. «لا تُضارُّوهُنَّ» 

۷- مرد حق ندارد برای همسری که طلاق داده هیچ‌گونه تنگنایی قرار دهد. «لِتُضَیِّقُوا عَلَیْهِنَّ» 

۸- تأمین هزینۀ زنان باردار حتّی بعد از طلاق، واجب است. «فَأَنْفِقُوا عَلَیْهِنَّ حَتَّی یَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ» 

۹- زن مطلّقه می‌تواند در برابر شیر دادن به طفل خود، از شوهر درخواست مزد نماید. «فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ» 

۱۰- شیر مادر حتّی در صورتی که از شوهر مزد دریافت کند، بهتر از شیر دایه است. «فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَکُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ» ضمناً زنان مطلقه در شیر دادن مختارند. «فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَکُمْ» 

۱۱- مشورت زن و مرد به قدری ارزش دارد که حتّی در شرایط جدایی، اسلام به آن سفارش کرده است. «وَ أْتَمِرُوا بَیْنَکُمْ» 

۱۲- در همۀ مسایل خانوادگی، ملاک پذیرش عرف و عقل است. «فَأَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ‏، فارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ‏ ...، وَ أْتَمِرُوا بَیْنَکُمْ بِمَعْرُوفٍ‏» 

۱۳- مشورت لازم است، گرچه همیشه و همه جا نتیجه نمی ‏‌دهد. «وَ إِنْ تَعاسَرْتُمْ» 

۱۴- اگر زن و مرد به توافق نرسیدند، نباید حقوق طفل معطل بماند. «فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْری‏» 

۱۵- شیر مادر برای طفل اولویّت دارد و انصراف از آن در صورتی است که انسان در تنگنا قرار گیرد. «وَ إِنْ تَعاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْری‏» 

۱۶- زن حق ندارد اجرت شیر دادن را به قدری بالا ببرد که مرد در تنگنا قرار گیرد و اگر چنین کند، مرد آزاد است که دایه بگیرد. «وَ إِنْ تَعاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْری‏» 

۱۷- در تصمیم‌گیری‏‌های خانوادگی باید حقوق نوزاد و کودک حفظ شود: الف) تا مادامی که کودک در شکم است، پدر هزینه او را بدهد. ب) بعد از تولد مادر به او شیر بدهد. ج) پدر هزینه شیربها را به مادر بپردازد.

انتهای خبر/10