به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۵۵۹ قرآن کریم آمده است: « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ یا أَیُّهَا النَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ اللَّهُ لَکَ تَبْتَغِی مَرْضاتَ أَزْواجِکَ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ * قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَکُمْ تَحِلَّةَ أَیْمانِکُمْ وَ اللَّهُ مَوْلاکُمْ وَ هُوَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ *»   « به نام خداوند بخشنده مهربان‏ ای پیامبر! چرا چیزی را که خداوند برای تو حلال کرده، به خاطر جلب رضای همسرانت، بر خود حرام می‌کنی. خداوند آمرزنده و مهربان است. همانا خداوند، (راه) رهایی (از تعهّد) سوگندهایتان را (با پرداخت کفّاره) برای شما مقرّر کرده است و خداوند سرپرست شماست و او دانا و حکیم است.» 

نکته‌های سورۀ تحریم- آیات ۱-۲:
برای این آیه، شأن نزول‌های متفاوتی بیان شده است، امّا آنچه مسلّم است پیامبر که همسران متعدّد داشت، گاهی گرفتار رفتارهای حسادت آمیز آنان می‏ شد و به خاطر جلب رضایت عمومی آنان، از حقوق مشروع خود می‏‌گذشت. با آنکه این تحریم‌ها، امری شخصی بود، امّا چون پیامبر به عنوان الگوی جامعه معرّفی شده است، ممکن بود دیگران احساس کنند حکم شرعی است و از آن پیروی کنند، لذا خداوند پیامبرش را از آن برحذر می‌دارد و در واقع به مردم می‌‏فهماند که این‏گونه رفتارهای پیامبر، شخصی بوده و نباید برای دیگران ملاک عمل قرار گیرد. 

یکی از دلایلِ اینکه قرآن از طرف خداوند نازل شده است، لحن توبیخی قرآن نسبت به پیامبر در برخی آیات است، زیرا هیچ‌کس در کتاب رسمی و همیشگی‏ اش، خودش را توبیخ نمی ‏کند و همین عتاب‏ ها نشانه آن است که وحی الهی تحریف نشده است. نمونه دیگر آن را در آیه ۴۳ سوره توبه می‌خوانیم که درباره مرخّصی دادن پیامبر برای ترک جبهه به بعضی از راحت‌‏طلبان می‌فرماید: «عَفَا اللَّهُ عَنْکَ لِمَ أَذِنْتَ لَهُمْ» 

رعایت اهم و مهمّ را فراموش نکنیم. سوگند اهمیّت دارد، ولی حفظ احکام دین مهم‌تر است و لذا کسی که سوگند خورده، حلالی را بر خود حرام کند، سوگندش از طریق پرداخت کفّاره شکسته می‌‏شود و میزان این کفّاره در آیه ۸۹ سوره مائده آمده است: «فَکَفَّارَتُهُ إِطْعامُ عَشَرَةِ مَساکِینَ مِنْ أَوْسَطِ ما تُطْعِمُونَ أَهْلِیکُمْ أَوْ کِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِیرُ رَقَبَةٍ فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصِیامُ ثَلاثَةِ أَیَّامٍ ذلِکَ کَفَّارَةُ أَیْمانِکُمْ إِذا حَلَفْتُمْ» 

تحریم پیامبر، یک محروم کردن شخصی، از طریق سوگند بود که در این آیه، راه نجات از آن مطرح شده است.

پیام‌های سورۀ تحریم- آیات ۱-۲:
۱- انبیا، تحت تربیت الهی هستند. «یا أَیُّهَا النَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ» 

۲- حتّی پیامبر، حق ندارد بی‌دلیل حلال خدا را بر خود حرام کند. «یا أَیُّهَا النَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ» 

۳- خشنودی خدا بر خشنودی دیگران مقدّم است. «لِمَ تُحَرِّمُ‏ ... تَبْتَغِی مَرْضاتَ أَزْواجِکَ‏» 

۴- خواسته زن اگر فراتر از احکام الهی وحقوق همسری باشد، نباید عملی شود. «لِمَ تُحَرِّمُ‏ ... تَبْتَغِی مَرْضاتَ أَزْواجِکَ‏ » (راضی کردن همسر به هر قیمت، لازم نیست.) 

۵- یکی از اموری که انسان را گرفتار می‌کند، علاقه به کسب رضایت دیگران به هر قیمتی است. «تَبْتَغِی مَرْضاتَ أَزْواجِکَ» 

۶- توبیخ افراد بزرگوار باید همراه مغفرت و رحمت باشد. «یا أَیُّهَا النَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ‏ ... وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ‏» 

۷- خداوند، هم گذشته را جبران می ‏کند، «غَفُورٌ رَحِیمٌ» و هم راه را برای آینده باز می‏ کند. «فَرَضَ اللَّهُ لَکُمْ تَحِلَّةَ أَیْمانِکُمْ» 

۸- توبیخ و انتقاد باید همراه با بیان راه حلّ و راه گشایی باشد.« لِمَ تُحَرِّمُ‏ ... تَحِلَّةَ أَیْمانِکُمْ‏» 

۹- در اسلام بن بست وجود ندارد. (هیچ حکمی حتّی سوگند نمی‌‏تواند تمام راه‌ها را بر انسان ببندد.) «قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَکُمْ تَحِلَّةَ أَیْمانِکُمْ» 

۱۰- ما عبدیم و باید مطیع مولی باشیم، حلال را حلال شمریم، گرچه به قیمت شکستن سوگند باشد. «هُوَ مَوْلاکُمْ» 

۱۱- دستورات خداوند عالمانه و حکیمانه است، او مشکلات را حلّ و گره‏‌ها را باز می‌‏کند. «فَرَضَ اللَّهُ‏ ... وَ هُوَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ‏»

انتهای خبر/10