به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحۀ ۱۱۳ قرآن کریم آمده است: «مِنْ أَجْلِ ذلِکَ کَتَبْنا عَلی‏ بَنِی إِسْرائِیلَ أَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعاً وَ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعاً وَ لَقَدْ جاءَتْهُمْ رُسُلُنا بِالْبَیِّناتِ ثُمَّ إِنَّ کَثِیراً مِنْهُمْ بَعْدَ ذلِکَ فِی الْأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ» «به همین جهت، بر بنی‌اسرائیل نوشتیم که هر کس انسانی را جز به قصاص یا به کیفر فساد در زمین بکشد، پس چنان است که گویی همۀ مردم را کشته است، و هر که انسانی را زنده کند (و از مرگ یا انحراف نجات دهد) گویا همۀ مردم را زنده کرده است و البتّه رسولان ما دلایل روشنی را برای مردم آوردند؛ امّا (با این همه) بسیاری از مردم بعد از آن (پیام انبیا) در روی زمین اسراف‌کار شدند.»

نکته‌های سورۀ مائده - آیۀ ۳۲:

در این آیه از کشتن یک نفر به منزلۀ کشتن همه مردم مطرح شده است. برای توضیح این حقیقت چند بیان و معنا می‌‏توان عرضه کرد:

الف: قتل یک نفر، کیفری همچون قتل همۀ مردم را دارد؛

ب: حرمت قتل یک نفر نزد خداوند، به منزلۀ قتل همۀ مردم نزد شماست؛

ج: قتل یک نفر، بی ‏اعتنایی به مقام انسانیّت است؛

ه: قتل یک نفر، سلب امنیّت از همۀ مردم است؛

و: چون انسان‌ها به منزلۀ اعضای یک پیکرند، پس قتل یکی قتل همه است؛

ز: جایگاه دوزخی قاتل یک نفر، جایگاه کسی است که قاتل مهم باشد؛ (کافی، ج ۷، ص ۲۷۱)

ح: قتل یک نفر، زمینه‌‏ساز قتل همه است؛

ط: یک انسان می‌‏تواند سرچشمۀ یک نسل باشد، پس قتل او به منزلۀ قتل یک نسل است (به نظر می‏‌رسد این احتمال بهتر است). در روایات می‌‏خوانیم: فانی‏ شدن تمام دنیا نزد خداوند، از کشتن یک مؤمن آسان‏‌تر است ( بحار، ج ۱۰، ص ۳۸۲). (این حدیث را در شب جمعۀ آخر ماه رمضان ۱۳۷۹ می‌نویسم که روز جمعه‌‏اش روز قدس است و درحالی‌که تلویزیون‏‌های دنیا صحنه‌های دلخراشی از کشتن مسلمانان بی‌‏پناه فلسطین را به‌دست صهیونیست‏‌ها نشان می‌‏دهند.)

امام صادق علیه‌السلّام فرمودند: کسی‌که در موضعی که آب یافت نمی‏‌شود، تشنه‌‏ای را سیراب کند، مانند کسی است که نفسی را زنده کرده باشد. (مکارم الاخلاق، ص ۱۳۵)

طبق آیات و روایات، هدایت و ارشاد مردم به راه حق، نوعی احیا می‌‏باشد و گمراه کردن مردم، نوعی قتل است. سورۀ انفال، آیۀ ۲۴، دعوت پیامبر را مایۀ حیات مردم می‌خواند: «دَعاکُمْ لِما یُحْیِیکُمْ».

امام صادق علیه‌السّلام نیز فرمودند: «من اخرجها من ضلال الی هدی فکانما أحیاها و من اخرجها من هدی الی الضلال فقد قتلها» هر کس نفس منحرفی را هدایت کند او را زنده کرده و هر کس دیگری را منحرف کند، او را کشته است. (کافی، ج ۲، ص ۲۱۰)

امام صادق علیه‌السّلام فرمودند: «نجاها من غرق او حرق او سبع او عدو» مراد از احیای نفس، نجات گرفتاران از غرق و آتش‌سوزی و درّنده یا دشمن است ( تفسیر برهان). و در روایت دیگر آمده است: کسی‌که به گرسنه‌ای غذا ندهد، به منزلۀ کشتن اوست و غذا دادن، به منزلۀ زنده کردن اوست. (کافی، ج ۲، ص ۲۰۴)

امام باقر علیه‌السّلام فرمود: مسرفان همان کسانی هستند که حرام‌ها را حلال می‌شمرند و خون‌ها را می‌ریزند. (تفسیر نورالثقلین)