به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۵۸۲ قرآن کریم آمده است: « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ عَمَّ یَتَساءَلُونَ * عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ * الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ * کَلَّا سَیَعْلَمُونَ * ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ *»   « به نام خداوند بخشنده مهربان‏ درباره چه از یکدیگر می‌‏پرسند؟ از خبر بزرگ. همان که ایشان در باره آن اختلاف دارند. چنین نیست؛ زود است که بدانند. باز چنین نیست؛ زود است که بدانند.» 

نکته‌های سورۀ نبا- آیات ۱-۵:
واژه «نبأ» به معنای خبرِ مهم و حتمی است که از آیات بعد فهمیده می‌شود مراد از آن خبر برپاشدن قیامت و رستاخیز است. 

در روایات، حضرت علی علیه‌السّلام به عنوان یکی از مصادیقِ‏ «نَبَأٌ عَظِیمٌ» معرّفی شده است. (تفسیر نورالثقلین) 

دربارۀ معاد، کفار چند گروهند: «الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ» بعضی آنرا محال و برخی بعید دانسته و برخی تردید می‌ورزند و برخی دیگر لجاجت می‌کنند. 

سؤال، گاهی برای فهمیدن مطلب است که مورد تأیید و تأکید قرآن است؛ چنانکه می‌فرماید: «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ» (نحل،۴۳)* امّا گاهی سؤال، برای ایجاد تشکیک و تردید در ذهن دیگران است، آنهم در امور قطعی و حتمی مانند وقوع قیامت که قرآن در این آیات، آن را مورد مذمّت قرار می‌دهد.

پیام‌های سورۀ نبا- آیات ۱-۵:
۱- شروع سخن با طرح سؤال، در تأثیر کلام مؤثّر است. «عَمَّ یَتَساءَلُونَ» 

۲- تشکیک در قیامت، کار کافران است. «یَتَساءَلُونَ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ» 

۳- اگر سوال طبیعی بود باید جواب داد: «یسئلونک ... قل» ولی اگر شیطنت بود. برخورد لازم است. «کَلَّا سَیَعْلَمُونَ» 

۴- در برابر طعنه و کنایه به مقدّسات و باورهای قطعی، با قاطعیّت باید سخن گفت. «کَلَّا» 

۵- در برابر تردید، باید حرف حق را تکرار کرد. «کَلَّا سَیَعْلَمُونَ‏ ... کَلَّا سَیَعْلَمُونَ‏» 

۶- قیامت دورنیست. «سَیَعْلَمُونَ» (حرف سین رمز نزدیک بودن است) 

۷- قیامت، روز کشف حقائق است. «سَیَعْلَمُونَ»

انتهای خبر/10