به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۶۲ قرآن کریم آمده است:  لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَیْ‏ءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ»   «هرگز به نیکی دست نمی‌‏یابید، مگر آنکه از آنچه دوست دارید، (در راه خدا) انفاق کنید و بدانید هر چه را انفاق کنید، قطعاً خداوند به آن آگاه است.» 

نکته‌های سورۀ آل عمران- آیۀ ۹۲:
کلمۀ «الْبِرَّ» به خیر و برکت گسترده و زمینی که برای کشت و زراعت و یا سکونت مهیّاست، گفته می‌‏شود. همچنین به گندم که غذای عموم انسان‏‌ها و انواع حیوانات است، «بر» گفته می‏‌شود. 

با توجّه به اشتقاق لغوی «بر» که به معنای توسعه در خیر است در قرآن، ایمان و عمل صالح و جهاد و نماز و وفای به عهد، از نمونه‏‌های بِرّ معرفی شده‌اند. («لیس البِرّ ان تولّوا وُجوهکم قِبل المَشرق و المَغرب و لکنّ البِرّ مَن آمَنَ بِاللّه و الیَومِ الآخَر و الملائِکة و الکتاب و النَّبیّین و آتَی المالَ علی‏ حَبّه ذوِی القُربی‏ و الیَتامی‏ و المَساکین و ابن السبیل و السائلین و فِی الرّقاب و اقامَ الصّلاة و آتَی الزّکاة و المُوفون بعَهدِهم اذا عاهَدوا و الصّابِرین فِی البَأساء و الضّرّاء و حینَ البَأس اولئک الّذین صَدَقوا و اولئک هم المتّقون»(بقره، ۱۷۷)) همگان توصیه شده‌اند که در انجام «برّ» همدیگر را یاری کنند. «تَعاوَنُوا عَلَی الْبِرِّ» (مائده، ۲) و در این آیه نیز می‌فرماید: که شما هرگز به این گوهر گران‌بها نمی‌‏رسید، مگر آنکه از آنچه دلپسند شماست و آن را دوست می‌دارید، انفاق کنید. 

نمونه‌هایی از انفاق مؤمنان
۱. «ابو طلحه انصاری»، بیشترین درختان خرما را در مدینه داشت و باغ او محبوب‏‌ترین اموالش بود. این باغ که روبه‌روی مسجد پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله واقع شده بود، آب زلالی داشت. رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله گاه‌وبی‌‏گاه وارد آن باغ می‏‌شد و از چشمۀ آن می‏‌نوشید. این باغِ زیبا و عالی، درآمد کلانی داشت که مردم از آن سخن می‏‌گفتند. وقتی آیه نازل شد که «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّی...» او خدمت پیامبر رسید و عرض کرد: محبوب‏‌ترین چیزها نزد من این باغ است، می‌خواهم آن را در راه خدا انفاق کنم. پیامبر صلی اللَّه علیه و آله فرمود: تجارت خوبی است، آفرین بر تو، ولی پیشنهاد من آن است که این باغ را به فقرای فامیل و بستگان خویش دهی. او قبول کرد و باغ را بین آنان تقسیم نمود. (تفسیر کبیر و مجمع‌البیان صحیح بخاری، ج ۲، ص ۸۱) 

۲. مهمانی بر ابوذر وارد شد، ابوذر گفت: چون من گرفتاری دارم، شما خودتان یکی از شتران مرا نحر و غذا تهیه کنید. آنها شتر لاغری را انتخاب کردند. ابوذر ناراحت شد و پرسید: چرا شتر فربه و چاق را نیاوردید؟ گفتند: آن را برای نیاز آینده تو گذاشتیم. ابوذر فرمود: روز نیاز من روز قبر من است. (تفسیر مجمع‌البیان) 

۳. وقتی فاطمه زهرا علیها السّلام را در شب عروسی به خانه شوهر می‌بردند، فقیری از حضرت پیراهن کهنه‌‏ای خواست. فاطمه زهرا علیها السّلام به یاد این آیه «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ...» همان پیراهن نوی عروسی‌اش را انفاق کرد. 

۴. «عبد اللّه بن جعفر»، غلام سیاهی را دید که در باغی کارگری می‏‌کند، به وقت غذا سگی وارد باغ شد و در برابر غلام نشست. غلام لقمه‌‏ای به او داد، باز سگ با نگاه خود تقاضای غذا کرد، غلام غذای خود را لقمه لقمه به او داد تا تمام شد. از او پرسید: خودت چه می‏‌خوری؟ گفت: من امروز سهمی ندارم. پرسید: چرا این کار را کردی؟ گفت: این سگ از راه دور آمده و گرسنه بود. عبداللّه از فتوّت این غلام تعجّب کرد. آن باغ و غلام را خرید، غلام را آزاد کرد و باغ را به او بخشید. (تفسیر المنار، ج ۳، ص ۳۷۶ به نقل از احیاء‌العلوم)

انتهای خبر/10