به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان» به نقل از تهران پرس؛ در سالی که پرچم آن با شعار «جهش در تولید از مسیر سرمایه‌گذاری» بالا رفته، بحث چگونگی هدایت سرمایه‌ها به عرصه تولید از مهم‌ترین دغدغه‌های کارشناسان اقتصادی، نمایندگان مجلس و فعالان صنعت است. دیگر نمی‌توان با نگاه سنتی و توزیع منابع بدون هدف، امیدی به شکوفایی اقتصاد داشت. سرمایه‌گذاری وقتی معنا پیدا می‌کند که هم سودآور باشد و هم بتواند مشکلی از مشکلات ملی را حل کند؛ از بیکاری گرفته تا خام‌فروشی.

تهران؛ میدان عمل سرمایه‌های خاک‌خورده

استان تهران، به‌دلیل برخورداری از نیروی انسانی متخصص، زنجیره تأمین پویا و بازار مصرف وسیع، یکی از مستعدترین بسترهای سرمایه‌گذاری در کشور به شمار می‌رود. اما همین تهران، در بخش‌هایی چون صنایع کوچک، کسب‌وکارهای دانش‌بنیان و زیرساخت‌های تولیدی، دچار فرسودگی ساختاری و ضعف حمایت‌گری است. جایی که سرمایه‌گذاری بدون برنامه به هدر می‌رود، اما سرمایه‌گذاری هدفمند، می‌تواند گره‌گشا باشد.

در سال‌های گذشته، تجربه‌های موفقی در شهرک‌های صنعتی حومه تهران رقم خورده؛ از کارخانه‌های فرآوری کشاورزی در ورامین گرفته تا کارگاه‌های فناور در رباط‌کریم. اما آنچه این الگوها را به نمونه‌ای برای توسعه بدل می‌کند، نه سرمایه اولیه، بلکه انسجام فکری و حمایت‌های واقعی از تولیدکننده است.

نظارت، اهرم اطمینان سرمایه‌گذار

سمیه رفیعی، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در گفتگو با تهران پرس، بر این باور است که رشد تولید ملی از دل سرمایه‌گذاری‌هایی بیرون می‌آید که مبتنی بر مطالعه، تحلیل و درک نیازهای آینده باشند. او تأکید می‌کند که اعتماد سرمایه‌گذار مهم‌تر از هر ابزار مالی است. به گفته او، در شرایطی که فعال اقتصادی نسبت به مسیر پیش روی خود احساس ناامنی کند، حتی منابع هنگفت هم نمی‌تواند محرک تولید باشد.

از ایده تا کارخانه؛ سرمایه‌ای که تولید شد

رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس، اهمیت پیوند میان سرمایه‌گذاری و توسعه پایدار را گوشزد می‌کند و می‌گوید: «در تهران نمی‌توان از رشد اقتصادی حرف زد، اما زیست‌پذیری شهر را نادیده گرفت. باید سرمایه‌گذاری‌ها به‌سمت طرح‌هایی سوق یابند که هم اقتصاد را تقویت می‌کنند و هم محیط زیست را.»

ر فیعی معتقد است یکی از وظایف اصلی نمایندگان، تسهیلگری برای سرمایه‌گذار و حذف فرایندهای زائد و متداخل است. او می‌گوید مجلس یازدهم با اصلاح قوانین ناکارآمد و تسهیل طرح‌های اولویت‌دار تولیدی، در حال فراهم‌کردن زمینه‌ای برای حضور گسترده سرمایه‌گذاران داخلی و حتی ایرانیان خارج‌نشین است.

 بازتوزیع سرمایه برای عدالت تولیدی

علی خضریان، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در گفتگو با تهران پرس با نگاهی کل‌نگر به اقتصاد تهران، معتقد است نباید همه سرمایه‌ها در مراکز برخوردار انباشته شوند. او توسعه متوازن را راهی برای کاهش شکاف تولیدی میان مرکز و پیرامون می‌داند. به گفته او، وقتی حمایت‌ها عادلانه توزیع شود، مناطق کمتر دیده‌شده‌ای همچون حاشیه‌های جنوب تهران نیز می‌توانند به کانون تولید بدل شوند.

خضریان یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های سرمایه‌گذاری موفق را «هم‌جهت بودن با نیاز کشور» عنوان می‌کند. او توضیح می‌دهد که بسیاری از پروژه‌ها، صرفاً به‌خاطر نبود پیوست منطقه‌ای و عدم هماهنگی با نیازهای بازار، با شکست مواجه می‌شوند.

از ایده تا کارخانه؛ سرمایه‌ای که تولید شد

وی با اشاره به نقش نظارتی مجلس می‌افزاید: «ما باید جلوی انباشت سرمایه در پروژه‌های معطل‌مانده یا شکست‌خورده را بگیریم. این کار با استفاده از ابزارهای نظارتی مانند گزارش تحقیق و تفحص ممکن است. سرمایه باید در جایی بنشیند که بازدهی، اشتغال و تولید واقعی خلق کند.»

خلاصه یک مسیر موفق

در منطقه‌ای از جنوب تهران، کارگاهی کوچک که با سرمایه‌ای اندک در حوزه بازیافت پلاستیک راه‌اندازی شده بود، امروز به کارخانه‌ای متوسط تبدیل شده که چندین خانواده را شاغل کرده است. آنچه این مسیر را هموار کرد، نه فقط تزریق پول، بلکه حمایت‌های واقعی، همراهی نهادها و اعتمادبه‌نفس کارآفرین بود. قصه این کارخانه، تصویر کوچکی از آن چیزی است که می‌تواند در سراسر ایران تکرار شود: پیوند اندیشه، حمایت و سرمایه در راه رشد ملی.