به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۵۵۷ قرآن کریم آمده است: « وَ الَّذِینَ کَفَرُوا وَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ خالِدِینَ فِیها وَ بِئْسَ الْمَصِیرُ *»   « و کسانی که کفر ورزیدند و آیات ما را تکذیب کردند، همان‏ ها اهل دوزخند در حالی که همیشه در آن جا هستند و این سرانجام بدی است.» 

نکته های سوره تغابن- آیه ۱۰:
در قیامت، دو گروه در برابر یکدیگرند: گروه مغبون، «یَوْمُ التَّغابُنِ» و گروه رستگار. «ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ» 

در تربیت، بشارت و هشدار در کنار هم لازم است، آیه ۹ بشارت به بهشت جاودان است و آیه ۱۰، خطر دوزخ جاودان برای کافران.

 
تفسیر صفحۀ۵۵۷ قرآن کریم - سورۀ تغابن- آیۀ ۱۱- تفسیر نور:
 
 « ما أَصابَ مِنْ مُصِیبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ یَهْدِ قَلْبَهُ وَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلِیمٌ *»   « هیچ مصیبتی، جز با اذن خداوند به کسی نرسد و هر کس به خداوند ایمان آورد، خداوند قلب او را (به صبر و شکیبایی) هدایت کند و خداوند به همه چیز آگاه است.» 

نکته‌های سورۀ تغابن- آیه ۱۱:
انسان مؤمن، چون به علم و حکمت و رحمت خداوند ایمان دارد، می‌‏داند که بدون دلیل و حکمت و عدالت، به کسی مصیبتی نمی‌‏رسد و هر مصیبتی، یا نتیجه عمل خود انسان است‏ «ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ» (شوری،۳۰) و یا اسباب آزمایش و امتحان برای رشد و کمال. «فَأَخَذْناهُمْ بِالْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ یَتَضَرَّعُونَ» (انعام،۴۲) 

«اذن» در قرآن، هم به معنای اذن تکوینی الهی آمده است، مانند رویش گیاهان در زمین‌های آماده، که با اذن الهی صورت می‌گیرد: «وَ الْبَلَدُ الطَّیِّبُ یَخْرُجُ نَباتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ» (اعراف،۵۸) و هم به معنای اذن تشریعی، نظیر آیه‏ «أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا» (حج،۳۹) یعنی به مظلومان اجازه دفاع داده شده است. در اینجا مقصود از اذن، همان اذن تکوینی الهی است، یعنی تمام حوادث در مدار علم و ارادۀ اوست و خداوند از هیچ چیز غافل نیست، خداوند اسباب و وسایلی را برای رسیدن به خیر یا شر فراهم کرده و هر موجودی، از هر یک از اسباب استفاده کند نتیجه‌اش را خواهد گرفت. 

نمونه هدایت قلب که مایه آرامش مؤمنان مصیبت‌زده می‌‏شود، در سورۀ بقره آمده است: 

«الَّذِینَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ أُولئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ» (بقره،۱۵۶) کسانی‏که هنگام برخورد با مصیبت می ‏گویند: ما برای خدا هستیم و به سوی او باز می ‏گردیم، انان علاوه بر دریافت صلوات ورحمت الهی، هدایت یافتگان واقعی هستند. 

ایمان که یک امر درونی است، اگر در انسان جای بگیرد باعث هدایت ‏یابی قلب می ‏شود و اگر روح و قلب انسان هدایت شود، رفتار و گفتارش نیز هدایت شده است.« یَهْدِ قَلْبَهُ‏ ...»

پیام‌های سورۀ تغابن- آیه ۱۱:
۱- مصیبت‌ها در مدار اذن الهی است، نه تصادف و اتفاق. خداوند مانع تأثیر حوادث نمی‌شود. «ما أَصابَ مِنْ مُصِیبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ» 

۲- ایمان، سبب جلب رحمت و هدایت ویژۀ الهی، در برابر مصیبت‌ها می‌گردد. «ما أَصابَ مِنْ مُصِیبَةٍ ... وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ یَهْدِ قَلْبَهُ‏» 

۳- خداوند، به مؤمنان مصیبت زده راه علاج و درمان یا تحمل و تکلیف و صبر را الهام می‏ کند. «وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ یَهْدِ قَلْبَهُ» 

۴- کسی‏ که به علم و اراده خداوند ایمان دارد، در برابر حوادث، صبر و توکّل و امید را از دست نمی‌‏دهد. «وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ یَهْدِ قَلْبَهُ» 

۵- دریافت الطاف الهی بر اساس گامی است که خود انسان برمی‌دارد. «مَنْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ یَهْدِ قَلْبَهُ» 

۶- خداوند می‌‏داند که ایمان ما واقعی است یا منافقانه. « وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ‏ ... وَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلِیمٌ‏» 

۷- مصیبت‌ها با اذن و علم الهی است و در آنها اسراری نهفته است که خداوند می‌داند. «ما أَصابَ مِنْ مُصِیبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ‏ ... وَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلِیمٌ‏» 

۸- توجّه انسان به احاطۀ علمی خداوند، سبب تحمل مصیبت‌ها و پایداری در برابر مشکلات است. «ما أَصابَ مِنْ مُصِیبَةٍ ... وَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلِیمٌ‏»

انتهای خبر/10