به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۱۰۰ قرآن کریم آمده است: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُونُوا قَوَّامِینَ بِالْقِسْطِ شُهَداءَ لِلَّهِ وَ لَوْ عَلی أَنْفُسِکُمْ أَوِ الْوالِدَیْنِ وَنْفُسِکُمْ أَوِ الْوالِدَیْنِ. یَکُنْ غَنِیًّا أَوْ فَقِیراً فَاللَّهُ أَوْلی بِهِما فَلا تَتَّبِعُوا الْهَوی أَنْ تَعْدِلُوا وَ إِنْ فَلَّ الْوَتُوا أَوْلُوا. کانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبِیراً» «ای کسانی که ایمان آورده‌اند! همیشه برپادارندۀ عدالت باشید و برای خدا گواهی دهید، گرچه به ضرر خودتان یا والدین و بستگان باشد. اگر (یکی از طرفین دعوا) ثروتمند یا فقیر باشد، پس خداوند به آنان سزاوارتر است. پس پیرو هوای نفس نباشید تا بتوانید به عدالت رفتار کنید. (ممکن است معنی این جمله چنین باشد: از هوس‌ها پیروی کنید که در نتیجه حق منحرف شوید و عدل کنید.) و اگر زبان بپیچانید (و به ناحق گواهی دهید) یا (از گواهی‌دادن به حق) اعراض کنید، پس (بدانید که) خداوند به آنچه می‌شود آگاه است.»

نکات سورۀ نساء - آیۀ ۱۳۵:

کلمۀ «تَلْوُوا» از ریشۀ «لی» به‌معنای پیماندن و تاب‌دادن است که مراد از آن در این آیه یا گرداندن زبان به ناحق و تحریف گواهی است و یا تاب‌دادن به اجرای عدالت و تأخیر در آن است.

تمام کلمات و جملات این آیه در شناسایی و بررسی بر عدالت است. قیام به عدالت و گواهی به عدالت و دوری از هر گونه فردگرایی، نژادگرایی یا ضعیف‌گرایی، کیفیت حق و عدالت است. نه فقر و غنی، یا خویش و خویشاوند.

گواهی انسان چند حالت دارد:

بعضی از ثروتمندان به خاطر روحیّه ضدّ استکباری؛

گاهی به نفع ثروتمندان به خاطر طمع به مال و مقام او؛

گاهی علیه فقیر به خاطر بی‌اعتنایی به او؛

گاهی به نفع فقیر به خاطر دلسوزی برای او.

که این آیه هم این انگیزه‌ها را باطل و تنها قیام به عدل را حق می‌داند.

امام صادق علیه السّلام فرمود: مؤمن بر مؤمن هفت حق دارد که واجب‌ترین آنها گفتن حق است. گرچه به زیان خود و بستگانش تمام شود. (تفسیر المیزان)

انتهای خبر/