به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان» در تفسیر صفحه ۹۹ قرآن کریم آمده است: وَ إِنِ امْرَأَةٌ خافَتْ مِنْ بَعْلِها نُشُوزاً أَوْ إِعْراضاً فَلا جُناحَ عَلَیْهِما أَنْ یُصْلِحا بَیْنَهُما صلوات الله علیه. خَیْرٌ وَ أُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ وَ إِنْ تُحْسِنُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ کانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبِیراً از ناگار باشد آن دو با یکدیگر نیستند که به گونه‌ای با یکدیگر صلح می‌کنند (گرچه با چشم پوشی از حقوقش باشد) و صلح بهتر است، ولی بخل و تنگ نظری، در نفس‌ها حاضر شده (و مانع صلح) است. و اگر نیکی کنید و تقوا ورزید، پس بدانید که همانا خداوند به آنچه می‌کنید آگاه شوید.»

نکات سورۀ نساء - آیۀ ۱۲۸:

«نُشُوزاً»، از ریشۀ «نشز» زمین بلند و معنی آن طغیان است. در آیه 34 سخن از نشوز زن بود «تَخافُونَ نُشُوزَهُنَّ» و اینجا کلام از نشوز و سرکشی مرد است.

«الشُّحَّ» در زن، نپوشیدن لباس خوب و ترک آرایش است و در مرد، نپرداختن مهریّه و نفقه و نشان نمی‌دهد.

رافع‌بن‌خدیج دو همسر داشت، یکی پیر و دیگری جوان. همسر مسن را به خاطر اختلافات طلاق داد و پیش از تمام شدن عدّه، به او گفت: اگر حاضر باشی به این شرط با تو آشتی می‌کنم که اگر همسر جوانم را مقدّم داشتم، صبر کنی. وگرنه پس از تمام شدن مدّت عدّه، از هم جدا می‌شویم. زن، آشتی را پذیرفت. سپس این آیه نازل شد.

امام صادق علیه‌السّلام در ذیل آیه فرمود: این آیه مربوط به کسی است که از همسرش لذّتی نمی‌برد و بنای طلاقش را دارد، زن می‌گوید: مرا طلاق نده، اگر خواستی همسر دیگری بگیر و مرا هم داشته باشد. (کافی، ج ۶، ص ۱۴۵ وسائل، ج ۲۱، ص ۳۵۱)