به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان» در تفسیر صفحه ۹۷ قرآن کریم آمده است: لا خَیْرَ فِی کَثِیرٍ مِنْ نَجْواهُمْ إِلاَّ مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاحٍ بَیْنَسَلَه. ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْراً عَظِیماً» «در بسیاری از (جلسات و) سخنان درگوشی آنان، خیری نیست. مگر (سخن) کسی که به صدقه یا کار نیک یا اصلاح و آشتی میان مردم فرمان دهد و هر کس برای کسب رضای خدا چنین کند پس به زودی او را پاداشی بزرگ خواهد داد.»

نکات سورۀ نساء - آیۀ 114:

امام صادق علیه السّلام فرمود: مراد از معروف در آیه، قرض الحسنه است. (کافی، ج ۴، ص ۳۴)

امام صادق علیه‌السّلام فرمود: ایجاد خوش‌بینی و اصلاح ذات‌البین حتّی با دروغ، عملی پسندیده است. (کافی، ج ۲، ص ۳۴۱)

پیام‌های سورۀ نساء - آیه 114:

۱. نجوا، جز در موارد استثنایی، ناپسند است؛ چون باعث سوء‌ظن میان مؤمنان می‌شود. «لا خَیْرَ فِی کَثِیرٍ مِنْ نَجْواهُمْ»

۲. در نظر، باید منصفانه رفتار کرد. همۀ نجواها را زیر سؤال نبریم. «فِی کَثِیرٍ مِنْ نَجْواهُمْ»

۳. گاهی آشتی‌دادن میان مردم، ایجاب می‌کند که با هر یک از طرفین، مخفیانه گفت‌وگو کنیم. «إِصْلاحٍ بَیْنَ النَّاسِ»

۴. گاهی اوقات امربه‌معروف یا صدق، باعث شرمندگی و لجاجت می‌شود، باید با نجوا و پنهانی عمل کرد. «أَوْ مَعْرُوفٍ»

۵. اهمیّت آبروی مردم، تا حدّی است که نجوای ناپسند، به خاطر حفظ آن پسندیده می‌شود و صدقه و امربه‌معروف مخفیانه، زشتی نجوا را تحت الشّعاع قرار می‌دهد. «إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ...»

۶. ارزش کارها به اخلاص است. «ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ»

۷. انجام هر کار خیر پنهانی و محرمانه، نشان اخلاص نیست، شاید خود تظاهر باشد. «وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ»

۸. خدمت به جامعه، دعوت به نیکوکاری و همزیستی مسالمت‌آمیز باعث دریافت اجرایی عظیم است. «نُؤْتِیهِ أَجْراً عَظِیماً»

انتهای پیام