به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در مورد بعضی انبیا، تعبیر به «أَخاهُمْ» شده است، امّا دربارۀ حضرت لوط چنین تعبیری نیامده است، شاید به این دلیل که آن حضرت، اهل آن منطقه نبود، چنان که کفّار نیز با جملۀ «قَرْیَتِکُمْ» به مردم القا می‌کردند که او مهاجر است و از این منطقه نیست، و یا اینکه چون آئین شما را قبول ندارد خارجی است، پس او را از سرزمین خودتان بیرون کنید.

۱. زشت‌‏تر از نافرمانی و گناه، برخورد بی‌‏دلیل و غیر منطقی با ناصحان است. «ما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قالُوا أَخْرِجُوهُمْ...»

۲. در نهی از منکر، باید آمادۀ تبعید و پذیرش مشکلات بود. «أَخْرِجُوهُمْ»

۳. مجرمان، برای پاکان حقّی در اجتماع قائل نیستند. «أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْیَتِکُمْ»

۴. هر گاه در جامعه‌‏ای فساد زیاد شد، پاکان را منزوی می‌‏کنند و نهی از منکر و پاک بودن، جرم محسوب می‌‏شود. «أَخْرِجُوهُمْ» «إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ»

۵. قوم لوط، با آنکه به گناه عادت کرده بودند، امّا حضرت لوط و یاران او را پاک می‌‏دانستند. «إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ»

۶. مهم‌‌تر از پاکی، پاک ماندن و مأیوس کردن نا اهلان از اعمال نفوذ است.«یَتَطَهَّرُونَ» (فعل مضارع نشان استمرار است)