به گزارش پایگاه خبری تحلیلی«خاورستان»، پیام‌های سورۀ توبه - آیۀ ۱۱۸:
۱. بی‌‏اعتنایان به جنگ و فرمان رهبری، باید تنبیه شده و تا مدّتی پشت سر گذاشته شوند. «خُلِّفُوا»

۲. قهر، بی‌‏اعتنایی و بایکوت، یکی از شیوه‏‌های تربیتی برای متخلّفان و مجرمان است. «ضاقَتْ عَلَیْهِمُ الْأَرْضُ» «ظَنُّوا أَنْ لا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ»

۳. مبارزه‏ی منفی با متخلّفان، جامعه را برای آنان زندانی بی‌‏نگهبان و مؤثّر می‌‏سازد. «ضاقَتْ عَلَیْهِمُ الْأَرْضُ»

۴. با آنکه پیامبر، مظهر رحمت الهی است، امّا به عنوان مرّبی، از اهرم قهر هم استفاده می‌‌کند. «ضاقَتْ عَلَیْهِمْ أَنْفُسُهُمْ»

۵. یکی از عذاب‌‏ها عذاب وجدان است. «ضاقَتْ عَلَیْهِمْ أَنْفُسُهُمْ»

۶. یأس از مردم، زمینه‌ساز توبه و توجّه به خداست. «لا مَلْجَأَ» «ثُمَّ تابَ»

۷. توفیقِ توبه نیز در سایۀ لطف و عنایت الهی است. اوّل خداوند لطف خود را به انسان باز می‌‏گرداند، «تابَ عَلَیْهِمْ» تا انسان توفیق پشیمانی و عذرخواهی و توبه پیدا کند، «لِیَتُوبُوا» و همین که توبه کرد، باز خداوند توبۀ او را می‌‏پذیرد. «إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ»

۸. پس از یک دوره مبارزۀ منفی و بی‌اعتنایی و بایکوت، شرایط مناسب را برای بازسازی خلافکاران به وجود آوریم تا بازگردند و بعد از آن نیز ما با مهربانی آنان را پذیرا باشیم. «تابَ عَلَیْهِمْ لِیَتُوبُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ»

 
تفسیر صفحۀ ۲۰۶ قرآن کریم - سورۀ توبه - آیۀ ۱۱۹ - تفسیر نور:
 
«یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ» «ای کسانی که ایمان آورده‌‏اید! از خدا پروا کنید و با راستگویان باشید.»

نکته‌های سورۀ توبه- آیۀ ۱۱۹:
در روایات شیعه و سنی آمده است که مقصود از «الصَّادِقِینَ»، محمّد صلّی اللَّه علیه و آله و آل محمّد علیهم‌السّلام می‌‏باشند.

آیۀ ۱۷۷ سورۀ بقره، اهل ایمان، انفاق، نماز، وفای به عهد و صبر در برابر مشکلات را صادق می‌‏شمارد و آیۀ ۱۵ سورۀ حجر و ۸ سورۀ حشر، مهاجرانِ رنج‌کشیده و جان بر کف را «صادق» شمرده است.

پیام‌های سورۀ توبه- آیۀ ۱۱۹:
۱. دوستی، همنشینی و همراهی با راستگویان، یکی از عوامل تربیت و جلوگیریِ انسان از انحراف است. «اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ»

۲. از رهبران الهی جدا نشویم. «کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ»

۳. رهبران الهی معصوم هستند؛ وگرنه خداوند فرمان نمی‌داد با آنان باشید. (شگفت از فخر رازی که می‌‏گوید: معصوم، فرد خاصّی نیست، بلکه اجماع امّت از خطا معصوم است!! آیا اجتماع افراد جایز الخطا و فاسق، عصمت‌‏آور است؟) «کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ»

۴. تکامل جامعه در سایۀ ایمان، تقوا و اطاعت از رهبر معصوم است. «آمَنُوا»، «اتَّقُوا»، «مَعَ الصَّادِقِینَ»

۵. در هر زمان باید معصومی باشد که مسلمانان با او همراه باشند. «کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ»

۶. جایگاه صدق تا حدّی است که خداوند به جای «معصومین»، «صادقین» به کار برده است، و کسانی را که مراحل ایمان و تقوا را پشت سر گذاشته‏ اند، با این عنوان ستایش کرده است. «آمَنُوا»، «اتَّقُوا»، «الصَّادِقِینَ»