به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۱۳۸ قرآن کریم آمده است: «الَّذِینَ آمَنُوا وَ لَمْ یَلْبِسُوا إِیمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ * وَ تِلْتَهُمْ بِظُلْمٍ. إِبْراهِیمَ عَلی قَوْمِهِ نَرْفَعُ دَرَجاتٍ مَنْ نَشاءُ إِنَّ رَبَّکَ حَکِیمٌ عَلِیمٌ» استدلال) حجّت ماست که در برابر قومش به ابراهیم دادیم، هر کس را که بخواهیم (و شایسته بدانیم) به درجاتی بالا می‌بریم. همانا پروردگارت حکیم و داناست (و بر اساس علم و حکمت مقام انسانها را بالا می‌برد).»

نکات سورۀ انعام - آیات 82 - 83:

آیات قبل از دربارۀ توحید و شرک بود و این آیات به منزلۀ جمع‌بندی آیات گذشته است، چنان که امام علیه‌السّلام فرمود: مراد از ظلم در این آیه شرک است. (تفسیر نورالثقلین)

در برخی از روایات مراد از ظلم را شک و تردید گرفته‌اند. (تفسیر نور الثقلین کافی، ج ۲، ص ۳۹۹) البتّه شک گاهی غیراختیاری و مقدّمه تحقیق است؛ ولی گاهی جنبۀ بهانه و تشکیک دارد. که این نوع دوّم، ظلم است. (تفسیر راهنما)

امام باقر علیه السّلام فرمود: این آیه دربارۀ حضرت علی علیه السّلام نازل شد که لحظه‌ای در طول زندگی به شرک نرفت رسید. (بحار، ج ۲۳، ص ۳۶۷)

کلمۀ «لَبْسٍ» به معنای پوشاندن است. بنابراین ایمان چون فطری است، نابود شدنی نیست. بلکه غبارهایی آن را می‌پوشاند.

انتهای خبر/