به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۴۷۷ قرآن کریم آمده است:  «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ * حم * تَنْزِیلٌ مِنَ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * کِتابٌ فُصِّلَتْ آیاتُهُ قُرْآناً عَرَبِیًّا لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ * بَشِیراً وَ نَذِیراً فَأَعْرَضَ أَکْثَرُهُمْ فَهُمْ لا یَسْمَعُونَ»   «به نام خداوند بخشنده‌ی مهربان * حا، میم * (این قرآن) از طرف خداوند بخشنده‏‌ی مهربان نازل شده است *کتابی که آیات آن به روشنی بیان شده است، قرآنی عربی، برای مردمی که می‌ دانند * (کتابی) بشارت دهنده و هشدار دهنده؛ پس (با این حال) بسیاری از مردم روی ‏گردان شدند و (ندای قرآن را) نمی‌‏شنوند» 

نکته‌های سورۀ فصلت - آیات ۱- ۴:
کلمۀ «انزلنا» به معنای نزول دفعی است. 

کلمۀ «تَنْزِیلٌ» به معنای نزول تدریجی است و شاید برای جمع میان دو تعبیر «انزلنا» و «تنزیل» بتوان گفت که مفاهیم و محتوای قرآن یک دفعه در شب قدر بر قلب مبارک پیامبر اسلام صلّی الله علیه و آله نازل شده، ولی الفاظ و قالب‌ها به تدریج نازل شده است. (تفسیر راهنما) 

هر کجا سخن از نزول قرآن است، نشانه‌ای از تربیت، قاطعیّت، عزّت، حکمت و رحمت در کار است. «تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِینَ» (واقعه، ۸۰ و حاقّه، ۴۳) ، «تَنْزِیلُ الْکِتابِ لا رَیْبَ فِیهِ» (سجده،۲) ، «تَنْزِیلُ الْکِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ» (جاثیه،۲ و احقاف،۲) ، «تَنْزِیلٌ مِنَ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» (فصلت،۲) ، «تَنْزِیلٌ مِنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ» (فصلت،۴۲)

پیام‌های سورۀ فصلت - آیات ۱ - ۴:
۱. قرآن به تدریج در صحنه‏‌های گوناگون نازل گشته است. «تَنْزِیلٌ» 

۲. قرآن، نزول تدریجی آن و هدف از نزول آن، برخاسته از رحمت گسترده و ابدی اوست. «تَنْزِیلٌ مِنَ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» 

۳. قرآن در زمان پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله به صورت کتابی موجود بوده است. «کِتابٌ» 

۴. تجلیل از یک شخص یا کتاب، گاهی ضروری است. («فُصِّلَتْ‏، آیاتُهُ‏، عَرَبِیًّا، نَذِیراً، بَشِیراً» صفات قرآن است.) 

۵. قرآن از هر چیزی که در هدایت و رشد مردم مؤثّر است. (مانند اوامر و نواهی، قصه‌ها و عبرت‌ها، استدلال‌ها، مثل‌ها، بیان نعمت‏‌ها، آیندۀ بشر، حوادث قیامت، بیان عوامل عزّت و سقوط و ...) به تفصیل و قاطعانه و شفّاف و بدون ابهام سخن گفته است. «فُصِّلَتْ آیاتُهُ» 

۶. نه تنها محتوا بلکه الفاظ قرآن از خداست. «تَنْزِیلٌ‏ ... قُرْآناً عَرَبِیًّا» 

۷. تفصیل و شیوایی قرآن را کسانی درک می‏‌کنند که به زبان عربی آشنا باشند. «قُرْآناً عَرَبِیًّا لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ» (شاید مراد از «یَعْلَمُونَ» علم به زبان عربی باشد) 

۸. قرآن برای همۀ مردم نازل شده‏ «هُدیً لِلنَّاسِ» (انعام،۹۱) لکن تنها اهل علم و تقوا از آن بهره‌مند می‌شوند. «لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ‏- هُدیً لِلْمُتَّقِینَ» 

۹. علم، تنها خواندن و نوشتن نیست، بلکه فهم حقیقت است. «لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ» (با توجّه به این که بسیاری از هدایت یافتگان صدر اسلام قدرت خواندن و نوشتن نداشتند). 

۱۰. بیم و امید در کنار هم لازم است. «بَشِیراً وَ نَذِیراً» 

۱۱. اکثریّت، دلیل حقانیّت نیست. «فَأَعْرَضَ أَکْثَرُهُمْ» 

۱۲. دلیل اعراض مردم از قرآن، جهل آنان است. «لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ‏ ... فَأَعْرَضَ أَکْثَرُهُمْ‏»

انتهای خبر/10