به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، مهدی کاظمی‌فرد در یادداشتی نوشت: در روزگاری که پیامبر اکرم (ص) نور رحمت خداوند بر قلب او نازل می‌شد و آموزه‌های الهی را به مردم می‌رساند، سختی‌ها و ناسزاها نیز بر او بارها نازل می‌گردید.

روزی مردی یهودی، با کینه و غضب، خاکروبه بر سر پیامبر ریخت. مردم اطراف منتظر بودند تا پیامبر در برابر این بی‌حرمتی به تندی پاسخ دهد یا او را باز دارد. اما آن حضرت، که رسول رحمت بود، نه تنها خشمگین نشد، بلکه صبر کرد و مهربانی پیشه نمود.

زمان گذشت و آن مرد بیمار شد. دیگر توان نداشت تا مردم را آزار دهد. در آن زمان بود که پیامبر مهربان به بالین او رفت، احوالپرسی کرد و با کلمات نرم و محبت‌آمیز، دلش را آرام ساخت. این گام کوچک و نگاه پر مهر، دریچه‌ای نو به سوی ایمان و رحمت گشود.

مردی که زمانی کینه به دل داشت، با شگفتی و تحیر به آن رفتار پاسخ داد و ایمان آورد. این همان «ناگهان مقدس» بود؛ زمانی که قلبی سخت ناگهان نرم می‌شود و نور ایمان در آن زاده می‌گردد.

داستانی دیگر در ساحت امام حسن مجتبی (ع) روایت شده است. مردی از شام، در فضای پر از کینه و ظلمت آن زمان، با بغض و دشنام نزد امام آمد. او از کودکی در نفرت و دشمنی بزرگ شده بود و اکنون با کلمات تندش، می‌خواست دل امام را بشکند یا او را آزرده کند. اما امام حسن، همچون پیامبر رحمت، با سلام و مروت پاسخ داد؛ با رفتار کریمانه‌ای که نه تنها خشم را فرو نشاند بلکه دل مرد را به سوی محبت و دوستی بازگرداند.

این دو روایت، جلوه‌های عملی و زنده آیات قرآن کریم است که می‌فرماید: هرگز خوبی و بدی یکسان نیست، بدی را با خوبی دفع کن تا دشمنان سرسخت، چون دوستان گرم و صمیمی شوند.(سوره فصلت، آیات ۳۴-۳۵) و نیز تاکید دارد که رسیدن به این مقام، جز با صبر، استقامت، ایمان و تقوا میسر نیست.

پیامبر رحمت و امام کرامت، به ما درس بزرگی می‌دهند: وقتی با بدی مواجه می‌شویم، چگونه باید رفتار کنیم؟ پاسخ روشن است؛ نه با خشونت، نه با کینه، بلکه با صبر، مهربانی و بزرگواری. این درس نه تنها اخلاقی است بلکه عملی‌ترین راه برای ایجاد تغییر در دل‌های سرد و پر از کینه است.

در زندگی امروز ما نیز، که شاید کمتر از گذشته در صحنه‌های تاریخی چنین رخدادهایی داریم، اما با ناسزا و بدخواهی مواجهیم، باید از این دو اسوه بزرگ بیاموزیم. چگونه می‌توانیم در برابر سخنان نیش‌دار و رفتارهای زشت، واکنش محبت‌آمیز داشته باشیم؟ چگونه می‌توانیم چراغ ایمان و تقوا را روشن نگه داریم تا رفتاری انسانی و کریمانه از خود نشان دهیم؟

جواب در سلوک پیامبر و امام حسن نهفته است. آنان به ما می‌آموزند که راز بزرگی در بردباری و مهر نهفته است؛ رمز تبدیل دشوارترین دشمنان به نزدیک‌ترین دوستان.

پس اگر می‌خواهیم نام محمد و حسن را با افتخار بر زبان آوریم و در عمل نیز به آن بزرگواران شبیه شویم، باید به این راه رفتاری قدم بگذاریم و در هندسه طراحی شده اخلاق آنان، خود را قرار دهیم. بیایید در برابر بدگویی‌ها، از کینه و خشونت فاصله بگیریم و به جای آن، صبر و مهربانی پیشه کنیم. آنگاه خواهیم دید که نام‌های مقدس نبوت و امامت، نه تنها در شناسنامه که در قلب و زندگی ما حک خواهد شد.