به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، شهید محمد سلطانیه چهارم بهمن ۱۳۴۷ در شهرستان ورامین دیده به جهان گشود. پدرش ذبیح‌‏الله، پلیس بود و مادرش رقیه نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. یازدهم تیر ۱۳۶۵ در مهران توسط نیروهای بعثی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزارش در گلزار شهدای فردوس‌رضای شهرستان دامغان واقع است.

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید:

درد شهدا را فقط شهدا می‌دانند، برای اینکه شهدا را علاوه بر علما، شهدا مـی‌سـازند از هر جا و از هر چیز بخواهم بنویسم مجبورم نیمه‌کاره تمام کنم چون نه دل می‌گوید و نـه قلم می‌نویسد.

به قول امام این جنگ بین ایران و عراق نیست؛ بین اسلام و کفر است. برادران بسیجی! ای دوستان عزیز موقعیت را بـسنجید، ایـن راهـی را کـه شما انتخاب کردید، انتهایش جز شهادت نیست، اطراف خـود را بـا شـمع وجـود خـویش روشنی دهید و از گروه‌گرایی و دودسته‌گی‌ها دوری کنید. شما نمایندگان اسلام هستید که باید در همه جا شرکت داشته باشید. ارزش و مقام خود را بدانید، تنها شما هـستید که حامیان انقلابید، مقامی را که شما دارید کمتر پیدا مـی‌شـوند کـه داشـته باشـند بـه قـول آیت‌الله اردبیلی: «خداوند در آسمان ملائکه را دارد و در زمین بسیجی‌ها را.»

ای مردم! در صحنه حضور کامل داشته باشید و همه مشکلات را خودتان بـا مشورت حل کنید. نگذارید و منتظر نباشید که کسی بیاید که گره از کـار شـما بـاز کنـد. در دعاها و نمازها و دیگر امور و برنامه‌های اجتماعی شرکت کنید و واقعاً درد است کـه دعـای کمیل با این عظمت با این مردم حزب‌الله با جمعیت کمی برگزار شود و بـه پایـان برسـد.

برادران! سلاح به زمین افتاده شهدا را با علم خود به دوش بکشید و اگر ختم قرآن می‌گیرید برای من نباشد؛ برای شهدای گمنام باشد.

انتهای خبر/10