سرپرستار بیمارستان ولیعصر(عج) بیرجند؛
ویترین شغل پرستاری، اخلاق حرفه ای است
مدیر پرستاری بیمارستان ولیعصر(عج) بیرجند گفت: ویترین شغل پرستاری، اخلاق حرفه ای است و یک پرستار باید به جز مهارت و تخصص، یک روانشناس خوب هم باشد تا بتواند با بیمارش ارتباط موثری برقرار کند.
به گزارش خبرنگار خاورستان؛ امروز سالروز میلاد بزرگ بانوی اسلام؛ میوه دل حضرت زهرا(س) و امیرالمومنین(ع)؛ حضرت زینب(س) است که علی رغم اینکه طی دوران حیات مبارکشان، مصیبت های عظیمی را دیدند، اما همچنان عزتمندانه ایستادند و تا به ابد؛ به عنوان اسوه صبر و استقامت نام گرفتند.
با توجه به اینکه روز میلاد عقیله بنی هاشم حضرت زینب(س) به عنوان روز پرستار نامگذاری شده است، گفتگویی با یکی از پرستاران پیشکسوت و موفق بیمارستان ولیعصر(عج) بیرجند داشتیم.
لطفا خودتان را معرفی بفرمایید.
فاطمه عبداللهی؛ ورودی سال 1366 دانشگاه علوم پزشکی بیرجند و فارغ التحصیل با معدل الف 18 هستم. طرح کارورزی ام را در بیمارستان امام رضا(ع) بیرجند گذراندم و بعد از آن یک سال به صورت قراردادی در بیمارستان حضرت علی اصغر(ع) زاهدان کار کردم، سپس استخدام بلوچستان شدم و از سال 75 تا 79 مدیرپرستاری بیمارستان 22 بهمن نیکشهر بودم، بعد از آن یک سال در بیمارستان زاهدان بودم و سپس به بیرجند منتقل شدم.
در بیرجند نیز 5 سال سرپرستار اورژانس و سوپروایزر بیمارستان بودم و از سال 86 تاکنون هم مدیر پرستاری بیمارستان ولیعصر(عج) بیرجند هستم. هم اکنون هم 30 سال سابقه خدمت دارم.
در خصوص سختی های کار پرستاری و همچنین مسئولیت مدیرپرستاری بفرمایید.
پرستاری شغلی است که اگر عاشق آن نباشی، خیلی برایت سخت می گذرد، برای لذت بردن از این شغل؛ باید عاشق باشی و پروانه وار دور بیمارت بگردی. یادم می آید در زمانی که سرپرستار اورژانس بودم؛ در ماه های مرداد و شهریور که همه همکاران به مرخصی می رفتند، بنده 19 شب، شب کاری داشتم، چون سرپرستار اورژانس بودم، روز بعد را هم باید در بیمارستان می ماندم، در حالی که در آن زمان شب کاری مثل الان 18 ساعت نبود، بلکه 12 ساعت بود.
دلیل تحمل این شیفت های سنگین فقط عشق پرستاری بود،الان هم که در آستانه بازنشستگی از کار هستم و مدت خدمت 30 ساله ام در حال اتمام است، برای من جای گریه دارد و از اینکه قرار است از بیماران و همکارانم جدا شوم، دلم تنگ می شود.
اکنون احساس شما از 30 سال خدمت به بیماران چه هست؟
در تمام دوران خدمت 30 ساله ام؛ برای من هم همان " ما رأیت الا جمیلا " حضرت زینب(س) تکرار شد و من چیزی جز زیبایی ندیدم. شاید مقداری به همکاران خودم سخت گرفته باشم، اما این سخت گیری هم برای این بوده که بتوانم دل بیمار و رضایت او و در نهایت رضایت خدا را به دست بیاورم.
خیلی از مردم و بیماران شماره تماسم را دارند و ممکن است حتی ساعت 2 نصفه شب هم موردی برایشان پیش بیاید و تماس بگیرند، من هم سعی می کنم بدون هیچ ناراحتی، چشمداشت و خستگی جواب آنها را بدهم و باز هم همینطور خواهد بود، چرا که افتخار می کنم که بتوانم کار یک مخلوق خدا را راه بیاندازم.
برای بیماران نیازمند و مناطق محروم هم خدمتی داشته اید؟
بله؛ در تمام دوران خدمتم در طرح های مختلف و اردوهای جهادی که برای بهره مندی مردم مناطق محروم برگزار شده، حضور فعالی داشته ام، از جمله حضور در بیمارستان های صحرایی، ویزیت رایگان بیماران، همچنین 7 سال حضور در موکب بهداشتی کاظمین در ایام اربعین. همین امسال هم در موکب بهداشتی که به مناسبت اربعین در کاظمین برپا شده بود، حضور داشتم و 90 هزار خدمت به زائران ارائه شد. طی روزهای حضور در کاظمین، بنده تنها 4 ساعت در شبانه روز استراحت می کردم و چون هدفم جلب رضایت زائران و بیماران بود، اصلا از نظر روحی و جسمی خسته نمی شدم.
همراهی خانواده با شما طی دوران پرستاری چگونه بوده است؟
چون طی این 30 سال خدمت، در هر شبانه روز رنج و درد مردم را می دیدم، در تمام طول این مدت، از زندگی خودم، همسرم و فرزندانم گذشتم تا بتوانم بهتر خدمت کنم. خانواده ام نیز نبود من را تحمل می کردند؛ فقط برای اینکه می دیدند که از خدمت به خلق خوشحالم. سعی کرده ام شرایط خانه و خانواده را با شرایط کاری ام تطبیق دهم، نه اینکه به خاطر خانواده از کارم بزنم. اگر کسی این شغل را برای پول انتخاب نکرده باشد می تواند خانواده را با خودش همراه کند و از شغلش لذت ببرد نه اینکه فقط سختی های کار را ببیند.
من هم سعی کرده ام که در این مسیر خانواده ام را هم با خودم همراه کنم، مثلا در اردوهای جهادی، همسرم با اینکه خودش شاغل است، اما به عنوان راننده برای جابجایی همکاران، همراهی می کرد. یا در بسیاری از اردوها از جمله اردوهای راهیان نور که به عنوان پرستار با دانشگاه همراه می شدم، بچه هایم را هم همراه خودم می بردم و سعی می کردم که روحیه جهادی را در آنها نیز تشویق و ترغیب کنم. اکنون هم دو فرزندم که یکی پسر و یکی دختر است نیز وارد حوزه درمان شده اند و یکی از آنها پزشک و یکی هم دانشجوی دندانپزشکی است.
به نظر شما چرا روز میلاد حضرت زینب(س) به عنوان روز پرستار نامگذاری شد؟
ممکن است برای نامگذاری روز پرستار، مناسبت های دیگری مثل میلاد سایر ائمه(ع) هم وجود داشته باشد، اما روز میلاد حضرت زینب(س) به عنوان روز پرستار نامگذاری شد چرا که این حضرت بسیار صبور بودند و از 5 نفر از ائمه اطهار(ع)، پرستاری و مراقبت کردند. حضرت زینب(س) از همان کودکی پرستار بودند و پهلوی شکسته مادر، فرق شکافته پدر، جگر پاره پاره امام حسن مجتبی(ع) و گلوی بریده امام حسین(ع) را دیدند و از حضرت سجاد(ع) و همچنین اطفال و مجروحان قیام عاشورا، مراقبت و پرستاری کردند.
ایشان در حالی که مصیبت امام حسین(ع) و72 نفر از یارانش را دید، اما در کاخ یزید با عزت و صلابت اعلام کرد که چیزی جز زیبایی ندیده ام و در واقع نهضت حسینی را پاسداری و پرستاری کرد. حضرت زینب(س) برای همه و بخصوص پرستاران، الگوی صبر و استقامت در اوج سختی هاست و یک پرستار نیز که روز میلاد چنین بزرگ بانویی به نام او نامگذاری شده، باید از صبر حضرت زینب(س) درس بگیرد و سعی کند سختی هایی که در رابطه با بیماران دارد را تحمل کند.
خوشبختانه همینطور هم بوده و همه دیدند که در دوران کرونا که حتی خانواده و اطرافیان از بیمارشان فراری بودند و در هنگام بستری بیمار در بیمارستان، همراهی در کنار او نبود، پرستاران با صبوری و همتی که داشتند از بیماران مراقبت کرده و با این بیماری جنگیدند.
توصیه شما به عنوان یک پرستار پیشکسوت به همکارانتان؟
پرستاری یک شغل انسانی و اخلاقی است و تنها نباید جنبه مالی آن را دید. ویترین شغل پرستاری، اخلاق حرفه ای است و یک پرستار باید به جز مهارت و تخصصی که دارد، یک روانشناس خوب هم باشد تا بتواند با بیمارش ارتباط موثری برقرار کند تا رضایت دوجانبه جلب شود.
همیشه توصیه ام به پرستاران این بوده که هر وقت در شیفت کاری شان وارد بخش می شوند، انگیزه و آرامش خاطر داشته باشند تا نه سختی کار بر خودشان غلبه کند و نه بیمار ناراضی بماند. یک نانوا اگر بداخلاق هم باشد، می توان از او نان خوبی گرفت، اما هویت و حرفه پرستاری به اخلاق، صبوری، خلوص، فداکاری و ایثارگری اش است و کسی که بخواهد یک پرستار خوب باشد، قطعا باید تمام این خصلت های خوب را داشته باشد.
از جمله مشکلات جامعه پرستاری استان؟
خوشبختانه طی دوران کرونا، حرفه پرستاری بیشتر برای مردم و مسئولین شناخته شد و همین موضوع هم باعث شد تا بخش زیادی از مشکلات پرستاری حل شود. اکنون نیز مشکلی که بیشتر به چشم می آید، کمبود نیرو است که امیدواریم حل شود.
سخن پایانی شما؟
بنده این روز را به تمام همکارانم تبریک می گویم و برای تمام پرستاران جهان، پرستاران ایران زمین، پرستاران خراسان جنوبی و بخصوص پرستاران بیمارستان ولیعصر(عج) بیرجند، آرزوی موفقیت دارم.
انتهای پیام/7