به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، «عثو» یعنی خروج از حدّ اعتدال ، «لا تَعْثَوْا»، به معنای «لا تفسدوا» است، و کلمۀ «مُفْسِدِینَ»، یا برای تأکید است، یا به این معنا که فساد، شیوۀ شما نشود.

مراد از «فِی الْأَرْضِ»، سرزمین بین حجاز و شام است.

منطقۀ جغرافیایی قوم ثمود، دارای دو بخش دشت و کوهستان بود، «سُهُولِها» «الْجِبالَ» و آنان مردمی متموّل و متمدّن بودند و به فنون خانه‏‌سازی و قصرسازی آگاه بودند. «قُصُوراً» «بُیُوتاً»

۱. تحوّلات تاریخی و اجتماعی، بر اساس قوانین و سنّت‌های الهی است. «إِذْ جَعَلَکُمْ خُلَفاءَ»

۲. همۀ امکانات زندگی ما از خداوند است. «بَوَّأَکُمْ فِی الْأَرْضِ»

۳. از تاریخ گذشتگان عبرت بگیریم. «وَ اذْکُرُوا» «بَعْدِ عادٍ»

۴. انسان، از همۀ شرایط طبیعی می‌‏تواند بهره بگیرد. «سُهُولِها» «الْجِبالَ»

۵. مسکن، از نعمت‌های ویژۀ الهی است. «قُصُوراً» «بُیُوتاً» «آلاءَ اللَّهِ»

۶. رفاه، مسکن و قصر، اگر از یاد خدا جدا باشد زمینۀ فساد می‌‏شود. «قُصُوراً» «بُیُوتاً» «مُفْسِدِینَ»

۷. اگر نعمت‌ها را ودیعۀ الهی بدانیم و خود را در معرض هلاکت ببینیم، از تجاوز دوری می‌کنیم. «وَ اذْکُرُوا» «لا تَعْثَوْا»

۸. قصرنشینان و کسانی که امکانات بیشتری دارند، بیشتر نیازمند یاد خدایند تا به فساد کشیده نشوند. (کلمۀ «قصر»، میان دو جمله «اذْکُرُوا» آمده است) (البتّه در صورتی که قصر در آیه معنی معروف زمان ما را داشته باشد، نه اینکه به معنی خانه معمولی باشد.)