به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان» سید محمدرضا امیرآبادی در یادداشتی نوشت: در روزهایی که ملت بزرگ و مقاوم ایران اسلامی چشم‌انتظار تصویب طرح لغو دائمی تحریم‌های ظالمانهٔ شورای امنیت سازمان ملل متحد بود، رد شدن طرح پیشنهادی کرهٔ جنوبی در این شورا نه‌تنها نشانگر استمرار فشارهای سیاسی غرب است، بلکه پرده از اشتباهات راهبردی تیم مذاکره‌کنندهٔ برجام نیز برداشت؛ اشتباهاتی که امروز هزینهٔ آن را مردم ایران با تحریم، تورم و بی‌ثباتی اقتصادی می‌پردازند.

پرسشی اساسی که ذهن هر ایرانی دغدغه‌مند را مشغول کرده این است: چرا دو کشور دارای حق وتو، یعنی چین و روسیه، نتوانستند مانع بازگشت تحریم‌ها شوند؟ پاسخ در سازوکاری نهفته است که تیم مذاکره‌کنندهٔ وقت در برجام پذیرفت. به‌گفتهٔ دکتر علی‌اکبر صالحی، این سازوکار به‌گونه‌ای طراحی شده بود که مخالفان تحریم باید به قطعنامهٔ رفع تحریم رأی موافق می‌دادند؛ و چون وتو صرفاً در مخالفت با قطعنامه معنا دارد، عملاً این حق از چین و روسیه سلب شد. روسیه همان زمان هشدار داده بود که این بند زیرکانه طراحی شده تا حق وتو را بی‌اثر کند.

رهبر معظم انقلاب (مدظله‌العالی) بارها بر اتحاد مقدس و مقاومت فعال تأکید کرده‌اند، اما گفتمان اعتدال با لبخندهای بی‌پشتوانه و اعتماد به غرب کشور را در مسیر خسران قرار داد. آنانی که با اطمینان از «غیرقابل بازگشت بودن تحریم‌ها» سخن می‌گفتند، امروز باید پاسخ‌گوی ملت باشند. برجامی که فرجامش جز خروج آمریکا و بی‌تعهدی اروپا نبود، اکنون به ابزاری برای بازگشت تحریم‌ها بدل شده است.

سازوکار اسنپ‌بک بیش از آن‌که اقتصادی باشد، ابزاری سیاسی برای اعمال فشار است؛ زیرا آمریکا به‌تنهایی سنگین‌ترین تحریم‌های تاریخ را علیه ایران اعمال کرده و سایر تحریم‌ها در عمل تأثیر چندانی ندارند. این تحریم‌ها نماد دشمنی با ملتی آزاده‌اند که زیر بار زور نمی‌رود.

از زمانی که خرید سلاح برای ایران آزاد شد، پرسش این است که چرا اقدامی جدی برای تقویت سامانه‌های پدافندی و آفندی صورت نگرفت؟ در حالی‌که طرف روسی اذعان کرده ایران در سال‌های گذشته درخواست خرید سلاح داشته، این فرصت مغتنم به‌درستی بهره‌برداری نشد. اگر نبود معجزهٔ موشکی شهید تهرانی‌مقدم و قدرت پهپادی ایران، رژیم کودک‌کش صهیونیستی به‌زانو درمی‌آمد.

اکنون زمان آن است که ایران با نوسازی تجهیزات نظامی و خرید هواپیما از چین و روسیه، قدرت بازدارندگی خود را ارتقا دهد. مواضع این دو کشور در حمایت از برنامهٔ صلح‌آمیز هسته‌ای ایران در شورای امنیت ستودنی بود.

شهید امیرعبداللهیان بارها هشدار داده بود که دشمن قابل اعتماد نیست. امروز، با بازگشت تحریم‌ها، زمان آن رسیده که این افراد در برابر ملت و نظام پاسخ‌گو باشند و هزینهٔ تصمیمات خود را بپردازند.

تورم افسارگسیخته، افزایش قیمت طلا و ارز و سقوط آزاد پول ملی در سایهٔ عدم نظارت بازار، زنگ خطر را به‌صدا درآورده است. در چنین شرایطی، خروج از NPT و آزمایش سلاح هسته‌ای، یا حملهٔ پیش‌دستانه به رژیم صهیونیستی باید به‌عنوان گزینه‌های راهبردی بررسی شود.

رژیم صهیونیستی پس از حمله به قطر، در مسیر توسعه‌طلبی به‌سوی عربستان، عراق و ترکیه گام برداشته است. جمهوری اسلامی ایران باید با تشکیل ائتلاف منطقه‌ای از فرصت ایجادشده بهره ببرد و مانع تحقق اهداف شوم این رژیم شود.