- گروه : چندرسانه ,چندرسانه
- شماره : 2256
تسنیم تلاوت صفحه ۱۶۱ قرآن
«أَهْلَهُ»، هم به خویشاوندان نزدیک گفته میشود و هم به پیروان راستین، ولی با توجّه به آیۀ ۳۶ سورۀ ذاریات، به جز خویشاوندان نزدیک، هیچ کس به آن حضرت ایمان نیاورد.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در مورد بعضی انبیا، تعبیر به «أَخاهُمْ» شده است، امّا دربارۀ حضرت لوط چنین تعبیری نیامده است، شاید به این دلیل که آن حضرت، اهل آن منطقه نبود، چنان که کفّار نیز با جملۀ «قَرْیَتِکُمْ» به مردم القا می‌کردند که او مهاجر است و از این منطقه نیست، و یا اینکه چون آئین شما را قبول ندارد خارجی است، پس او را از سرزمین خودتان بیرون کنید.
۱. زشتتر از نافرمانی و گناه، برخورد بیدلیل و غیر منطقی با ناصحان است. «ما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قالُوا أَخْرِجُوهُمْ...»
۲. در نهی از منکر، باید آمادۀ تبعید و پذیرش مشکلات بود. «أَخْرِجُوهُمْ»
۳. مجرمان، برای پاکان حقّی در اجتماع قائل نیستند. «أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْیَتِکُمْ»
۴. هر گاه در جامعهای فساد زیاد شد، پاکان را منزوی میکنند و نهی از منکر و پاک بودن، جرم محسوب میشود. «أَخْرِجُوهُمْ» «إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ»
۵. قوم لوط، با آنکه به گناه عادت کرده بودند، امّا حضرت لوط و یاران او را پاک میدانستند. «إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ»
۶. مهم‌‌تر از پاکی، پاک ماندن و مأیوس کردن نا اهلان از اعمال نفوذ است.«یَتَطَهَّرُونَ» (فعل مضارع نشان استمرار است)
