به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحۀ ۱۱۵ قرآن کریم آمده است: «سَمَّاعُونَ لِلْکَذِبِ أَکَّالُونَ لِلسُّحْتِ فَإِنْ جاؤُکَ فَاحْکُمْ بَیْنَهُمْ أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ فْنْهُمْ وَ إِنْ فَاحْکُمْ بَیْنَهُمْ أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ فْ عْمْ فْهُمْ وَ إِنْ عَنْهُمْ فَعْنَ عَنْ عَنْ عَنْ عَنْ عَنْ عَنْ عَنْ ضِبِ لِلْکَذِبِ. یَضُرُّوکَ شَیْئاً وَ إِنْ حَکَمْتَ فَاحْکُمْ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ إِنَّ الله گوش دهند یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ » ربا) میخورند، پس اگر (برای داوری) نزد تو آمدند، یا میانشان داوری کن یا از آنها روی بگردان. و اگر از آنها روی بگردانی پس هرگز هیچ زیانی به تو نخواهند رساند. و اگر داوری کنی، پس میان‌شان به قسط و عدل قضاوت کن، همانا خداوند دادگران را دوست دارد.»

نکته‌های سوره مائده - آیه ۴۲:

به امید نجات از کیفر سنگسار که در دین یهود نیز آمده است. چون دیدند حکم اسلام نیز همان است، حاضر به پذیرش حکم پیامبر نشدند.

«لِلسُّحْتِ» طبق روایات، رشوه و هدایی است که برای انجام کاری داده شود. (وسائل، ج ۱۷، ص ۹۵) سُحت، در لغت، کار حرامی است که مایۀ ننگ صاحبش شود. (مفردات راغب)

«سَمَّاعُونَ لِلْکَذِبِ» یا به‌معنای آن است که سخنان را با دقّت می‌شنوند و نیّت دروغ بستن و تحریف آن را می‌پذیرند یا به‌معنای می‌کنند که عوام یهود با علم به دروغگویی و می‌گویند به آن‌ها می‌گویند.

آیه خطاب به پیامبر می‌فرماید: گرچه علمای یهود در اندیشیدن آسیب‌رسانی به تو هستند و تو برای مکتب و جامع دغدغه‌های اسلامی داری ولی خداوند نوید می‌دهند که اگر مصلحت را در اعراض دانسته‌ای دغدغه‌ای نداشته باشم. «وَ إِنْ تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَنْ یَضُرُّوکَ شَیْئاً».

پیام‌های سوره مائده - آیه ۴۲:

۱. علمای یهود، رشوه‌خوار بودند، «أَکَّالُونَ لِلسُّحْتِ» و عوام‌شان مشتاق شنیدن دروغ. «سَمَّاعُونَ لِلْکَذِبِ» (تکرار «سَمَّاعُونَ»، در دو آیه‌ی پی‌درپی شاید به این روش اشاره شود، کم‌کم ویژگی‌های آنان است.)

۲. همزیستی مردم اهل کتاب، تا حدّی بودند که آنان برای قضاوت، نزد پیامبر اسلام می‌آمدند. «جاؤُکَ»

۳. پیامبر صلی الله علیه و آله غیر از مسئولیّت نبوّت، مسئولیّت حکومت نیز داشت. «فَاحْکُمْ بَیْنَهُمْ أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ»

۴. پیامبران، در امر حکومت و داوری، از طرف خداوند اختیاراتی دارند که طبق صلاحدید عمل کنند. «فَاحْکُمْ» «أَوْ أَعْرِضْ»

۵. شعاع حکومت اسلامی، اهل کتاب را نیز در برمی‌گیرند. «فَاحْکُمْ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ»

۶. اگر حاکم اسلامی برای داوری بین غیر اسلامی انتخاب شد، عدالت، جرأت و صراحت را کاملًا مراعات کند. «فَاحْکُمْ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ»

۷. مسائل نژادی، تعصب‌های گروهی، منطقه‌ای مسائل شخصی و تهدیدها باید در قضاوت‌ها تأثیر بگذارد. «فَاحْکُمْ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ»

۸. عدالت همیشه و با هر گروه، یک ارزش خداپسند است. «فَاحْکُمْ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ».

انتهای پیام/