به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۱۲۴ قرآن کریم آمده است: «أُحِلَّ لَکُمْ صَیْدُ الْبَحْرِ وَ طَعامُهُ مَتاعاً لَکُمْ وَ لِلسَّیَّارَةِ وَ حُرِّمَ عَلَیْکُمْ صَیْدُ الْبَرِّما دُمْتُماً. اللَّهَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ» «(البتّه) شکار دریا و خوراک آن برای شما حلال شده است که توشه‌ای برای شما و کاروانیان است، ولی تا وقتی که مُحرم هستید، صحرایی بر شما حرام است. و از خداوندی که به سوی او محشور می‌شوید، پروا کنید.»

نکات سورۀ مائده - آیۀ ۹۶:

تفسیر مجمع‌البیان و برخی تفاسیر دیگر و کتب فقهی، از این آیه استفاده کرده‌اند که در حال احرام، صید حیوانات و مصرف آن حلال است، امّا حیوانات صحرایی، شکار و مصرف‌شان حرام است.

البتّه مراد از حیوانات، آبزیان و حیواناتی است که در آب زندگی می‌کنند، گرچه در رودخانه باشد.

امام صادق علیه السّلام دربارۀ «وَ طَعامُهُ مَتاعاً لَکُمْ وَ لِلسَّیَّارَةِ» فرمودند: مقصود ماهی نمک‌زده‌ای است که می‌خورند. (کافی، ج 4، ص 392) (که برای مدّت طولانی و در سفرها به وسیلۀ نمک‌زدن مانع فاسد شدن آن می‌شود.)

پیام‌های سوره مائده - آیه ۹۶:

۱. برای افراد محرم، همۀ راه‌ها بسته نیست. (خداوند در کنار منع شکار صحرایی، شکار دریایی را جایز دانسته است.) «أُحِلَّ» «حُرِّمَ»

۲. شکار آن‌گاه حلال است که برای تغذیه باشد نه تفریح و لغو. «مَتاعاً لَکُمْ»

۳. سفر و فرآورده‌های دریایی، تنها مخصوص ساحل‌نشینان نیست. «مَتاعاً لَکُمْ وَ لِلسَّیَّارَةِ»

۴. ساحل‌نشینان، در بهره‌گیری از دریای اولویّت دارند. «لَکُمْ وَ لِلسَّیَّارَةِ» (کلمۀ «لَکُمْ» قبل از کلمۀ «لِلسَّیَّارَةِ» آمده است)

۵. صید حیوانات صحرایی یا خوردن آن در حال احرام، بی‌تقوایی است. «حُرِّمَ عَلَیْکُمْ صَیْدُ الْبَرِّ ما دُمْتُمْ حُرُماً وَ اتَّقُوا اللَّهَ»

۶. به متخلّفان باید هشدار داد. «وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ»

۷. ایمان به قیامت و محاسبۀ اعمال، عامل بازدارنده از گناه است. «وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ».

انتهای پیام