به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه 167 قرآن کریم آمده است: وَ جاوَزْنا بِبَنِی إِسْرائِیلَ الْبَحْرَ فَأَتَوْا عَلی‏ قَوْمٍ یَعْکُفُونَ عَلی‏ أَصْنامٍ لَهُمْ قالُوا یا مُوسَی اجْعَلْ لَنا إِلهاً کَما لَهُمْ آلِهَةٌ قالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ * إِنَّ هؤُلاءِ مُتَبَّرٌ ما هُمْ فِیهِ وَ باطِلٌ ما کانُوا یَعْمَلُونَ * قالَ أَ غَیْرَ اللَّهِ أَبْغِیکُمْ إِلهاً وَ هُوَ فَضَّلَکُمْ عَلَی الْعالَمِینَ» «و بنی‌اسرائیل را از دریا گذراندیم، تا به قومی برخوردند که بر پرستش بت‌های خویش پایبند بودند، (با دیدن این صحنه) گفتند: ای موسی! برای ما خدایی قرار بده، همان گونه که برای اینان معبودها (و بت‌‏هایی) است. موسی گفت: براستی، شما گروهی نادان (و جهالت پیشه) هستید* (موسی گفت:) همانا آنچه این قوم در آنند (از کفر و شرک)، نابودشدنی است و آنچه انجام می‌‏دهند باطل است*گفت: آیا معبودی غیر خدا برای شما بجویم، در حالی که او شما را بر مردم این زمانه برتری داده است؟!»

نکته‌های سورۀ اعراف- آیات ۱۳۸ - ۱۴۰:
کلمۀ «مُتَبَّرٌ» از «تبار»، به معنای هلاکت است.

آنان‌که یک عمر در سحر و جادو بودند، با دیدن یک معجزه چنان مؤمن شدند که تهدیدهای فرعون آنان را نلرزاند؛ ولی طرفداران حضرت موسی با دیدن آن همه معجزات و پس از پیروزی بر فرعون، انحراف و بت‌پرستی قومی، آنان را به انحراف کشید و تازه از موسی علیه‌السّلام نیز تقاضای بت کردند.

روزی یک یهودی به عنوان اعتراض به مسلمانان گفت: شما هنوز جنازۀ پیامبرتان را دفن نکرده بودید که با هم اختلاف کردید! حضرت علی علیه‌السّلام در پاسخ او فرمود: اختلاف ما در سخن پیامبر بود، نه در خودش و نه در خدا، امّا شما هنوز پایتان از آب دریا خشک نشده بود که از موسی تقاضای بت کردید. (نهج البلاغه، حکمت ۳۱۷)

پیام‌های سورۀ اعراف- آیات ۱۳۸ -۱۴۰:
۱.‌ پرستش (حق یا باطل)، در طول تاریخ بشر وجود داشته است. «یَعْکُفُونَ عَلی‏ أَصْنامٍ لَهُمْ» (در زمان موسی علیه‌السّلام نیز افرادی بت می‌‏پرستیدند.)

۲. محیط جبرآور نیست، ولی تأثیرگذار هست. «فَأَتَوْا عَلی‏ قَوْمٍ...» پس تا در اعتقاد و ایمان قوی نشده‌‏ایم، از محیط و فرهنگ فاسد دوری کنیم، زیرا گاهی مشاهدۀ یک صحنه (از فیلم، عکس، ماهواره و یا اجتماع) چنان در انسان تأثیرگذار است که تمام زحمات تربیتی رهبران را متزلزل و خراب می‏‌کند.

۳. گاهی انسان از مهمترین نعمت‌ها غفلت ورزیده و نسبت به آنها ناسپاسی می‌‏کند. «جاوَزْنا» «اجْعَلْ لَنا»

۴. گاهی انسان به‏ حدّی کج‌‏اندیش می‏‌شود که از رهبران الهی نیز درخواست ناروا می‌‏کند. «یا مُوسَی اجْعَلْ لَنا إِلهاً»

۵. افراد و ملّت‌‏ها، هر لحظه در معرض خطر انحرافند. «قالُوا یا مُوسَی...»

۶. ایمان سطحی، زودگذر است. «وَ جاوَزْنا» «قالُوا» «اجْعَلْ لَنا إِلهاً»

۷. بدتر از دشمنان آگاه خارجی و بیگانه، دوستان نادانِ داخلی‌‏اند. «جاوَزْنا» «قالُوا یا مُوسَی اجْعَلْ...»

۸. تقاضای مردم، همیشه صحیح نیست و اکثریّت و خواست آنان همه‌جا یک ارزش نیست. «قالُوا» «اجْعَلْ لَنا إِلهاً»

۹. الگوپذیری، تقلید و مدل‌‏برداری، از خصلت‌‏های انسان است. «اجْعَلْ لَنا إِلهاً کَما لَهُمْ آلِهَةٌ»

۱۰. جهل، ریشۀ بت‏‌پرستی و بت‌پرستی، عملی به دور از عقل است. «تَجْهَلُونَ» جهل، در فرهنگ قرآن، در برابر عقل قرار دارد؛ نه علم. یعنی به کار غیرعاقلانه جهل می‏‌گویند.

۱۱. تقاضای خدای محسوس (همچون بت) از پیامبر بزرگواری همچون موسی، نشانۀ جهل عمیق و ریشه‌‏دار است. «تَجْهَلُونَ»

۱۲. هم انحراف‌‏های فکری از بین رفتنی است، هم انحراف‌‏های عملی. «مُتَبَّرٌ ما هُمْ فِیهِ وَ باطِلٌ ما کانُوا یَعْمَلُونَ» آری، پایان باطل، نابودی است؛ پس ظاهرِ آن ما را فریب ندهد.

۱۳. عبادت باید بر اساس تعقّل و تشکّر باشد. «أَ غَیْرَ اللَّهِ أَبْغِیکُمْ إِلهاً وَ هُوَ فَضَّلَکُمْ» خدا یافتنی است؛ نه بافتنی، «أَبْغِیکُمْ» و پرستش غیر خدا، با عقل و روحیّۀ سپاسگزاری ناسازگار است.

انتهای پیام/