به گزارش پایگاه خبری تحلیلی«خاورستان»، امروز پنجشنبه -دوم فروردین- و دهم ماه مبارک رمضان مصادف است با سالروز وفات حضرت خدیجه(س)، همسر رسول خدا(ص)؛ همان بانویی که در سن ۶۵ سالگی در سال دهم بعثت در خارج از شعب ابوطالب جان به جان آفرین تسلیم کرد و پیغمبر خدا (ص) او را غسل داد و با همان پارچه‌ای که جبرییل از طرف خدا برای خدیجه آورده بود؛ کفن کرد. رسول خدا (ص) که پیکر همسر خود را در قبرستان مکه در حجون به خاک می‌سپرد؛ به درون قبر رفت، سپس خدیجه را در خاک نهاد و آنگاه سنگ لحد را استوار ساخت. آن حضرت بر خدیجه اشک می‌ریخت، دعا می‌کرد و برایش آمرزش می‌طلبید.

حضرت خدیجه (س) در مکه به دنیا آمد. وی از قبیله قریش، از تیره بنی‌اسد بود. قصی‌بن‌کلاب جد مشترک او و رسول اکرم (ص) است. در میان خویشان و نزدیکان حضرت خدیجه (س)، شخصیت‌های برجسته‌ای بودند، ازجمله ورقه‌بن‌نوفل، پسرعموی حضرت خدیجه (س)، که از دانایان عرب بود و به بعثت پیامبر (ص) بشارت داد.

تجارت و بازرگانی کسب و کارش بود و از همان دوران جوانی با مدیریت و درایتی که داشت به کشورهای مختلف سفر می‌کرد و به جایگاهی رسید که او را از ثروتمندترین افراد مکه می‌شناختند و در عین حال درب خانه‌اش بر روی فقرا و تهی دستان باز و سفره سخاوتش برای نیازمندان پهن بود.

ابوطالب عموی پیامبر اسلام که حضرت محمد (ص) را برای کمک در امر داد و ستد به او معرفی کرد، خدیجه کبری (س) شیفته امانت داری، حسن خلق و شخصیت ممتاز رسول اکرم شد و همین ویژگی‌ها موجب شد تا بانوی بزرگ اسلام تمایل خود به ازدواج با رسول مهربانی‌ها را به او اعلام کند.

۱۵ سال قبل از مبعوث شدن محمد مصطفی (ص) به پیامبری بود که ازدواج آن حضرت با خدیجه کبری (س) شکل گرفت، این در حالی بود که بسیاری از ثروتمندان مکه و قریش می‌خواستند که با او ازدواج کنند؛ اما عشق او به رسول الله موجب شد تا از همه داشته‌های دنیایی خود بگذرد و به حق؛ کسی دیگر نمی‌توانست هم کفو حضرت محمد (ص) باشد.

مشهورترین لقب حضرت خدیجه(ع) در عصر جاهلیت طاهره بوده و به عنوان پاک‌ترین و عفیف ترین بانوی آن دوران بوده است. جنگ فِجار المره یا فِجار الثانی به فاصله ۲۰ سال بعد از عام الفیل از سوی عرب جاهلی به وقوع پیوست و نکته جالب این است که پای یک زن در میان بود که حتی به خاطر عفت و حجاب جنگی میان قبائل عرب درگرفت و تعدادی نیز کشته شدند.

داستان از این قرار بود که گوشه نقاب زنی زیبا از طائفه بنی عامر، باز شد و توجه جوان چشم‌چرانی را به خود جلب کرد. آن جوان، از او درخواست کرد که صورت خود را باز کند اما آن زن خودداری کرد و جوان هوس‌باز پشت سر او نشست و دامن‌های بلند زن را با خار به هم دوخت، به طوری که موقع برخاستن، صورت آن زن باز شد. در این هنگام هر کدام قبیله خود را صدا زدند و در نهایت پس از کشته شدن عده‌ای دست از هم برداشتند!

حضرت خدیجه(ع) در چنین دورانی زندگی می‌کرد که یک زن برای حفظ حیا و عفت خود مردان را به کمک می‌طلبید و دو قبیله در دوران جاهلیت با آن رسوم جاهلی در مساله عفاف حساس بودند و اینگونه بر سر ناموس خود با هم می‌جنگیدند.

وقتی حضرت خدیجه (س) با پیامبر ازدواج کرد و بخش زیادی از اموال و دارایی‌ها خود را به پیامبر خاتم هدیه داد؛ این امر که بر خلاف رسوم آن زمان بود، موجب شد تا زنان مکه که با او دشمنی و نسبت به ایشان حسد می‌ورزیدند از او روی برگردانند و تنهایش بگذارند و در تاریح آمده که از سلام کردن به آن حضرت هم دریغ می‌کردند؛ اما با همه این تفاسیر این شرایط موجب نشد تا خدیجه کبری (س) از پیامبر اکرم (ص) روی برگرداند؛ بلکه اراده او در مسیر حمایت از رسول الله را صدچندان می‌کرد.

حضرت خدیجه (س) این بانوی بزرگ اسلام، نخستین زنی بود که به دین اسلام مشرف شد و به پیامبر اعظم ایمان آورد؛ آن هم در زمانی که مردم آن سرزمین در شرک و کفر به سر می‌بردند و وقتی همگان رسول الله را تنها گذاشته بودند او اولین کسی بود که همراه با امیرالمومینن علی (ع) پشت سر پیامبر اکرم (ص) به نماز ایستاد.

او مادر زهرای اطهر (س) است همان دختری که خداوند در کتاب آسمانیش اش او به کوثر یاد کرده، همو که مادر ائمه معصومین است و همسر ولی خدا؛ او که بهانه خلفت است و همه هستی رسول الله. و این است جایگاه بانوی سخاوتمند قریش که پیامبر در غم از دست دادن او یک سال اندوهگین بود و هر زمان که به یاد او می‌افتاد اشک در چشمانش حلقه می‌زد.

پیامبر اسلام در عظمت شخصیت خدیجه فرمودند: خدیجه و کجاست مثل خدیجه (س)؟ او مرا تصدیق کرد آن گاه که مردم مرا تکذیب نمودند و با مال خود مرا بر دین خدا کمک و یاری کرد.

انتهای گزارش/