به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خاورستان، مهدی کاظمی‌فرد در یادداشتی نوشت: ورزش خراسان جنوبی این روزها بیش از همیشه چشم‌انتظار تصمیماتی است که می‌تواند مسیر آینده آن را تعیین کند.

 استانی که در بسیاری از رشته‌ها ورزش‌های زورخانه‌ای تا دوچرخه‌سواری، تیراندازی و بسکتبال، استعدادهای کم‌نظیری را در خود جای داده، اما هنوز با مشکلات مزمن، ساختاری و مالی دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ مشکلاتی که اگر امروز علاج نشوند، فردا تبدیل به بحران خواهند شد.

موفقیت‌های اخیر ورزش استان، از کسب پنج مدال المپیادی در زورخانه‌ای گرفته تا رشد چشمگیر دوچرخه‌سواری نوجوانان، ثابت می‌کند که خراسان جنوبی نه‌تنها استعداد دارد، بلکه ظرفیت خلق افتخارهای بزرگ را نیز در اختیار دارد؛ اما پرسش اصلی اینجاست: این استعدادها تا چه زمانی می‌توانند بدون زیرساخت، بدون حمایت مالی و بدون مسیر رشد ادامه دهند؟

فاصله میان توانایی و واقعیت

در صحبت‌های رؤسای هیئت‌ها نکته‌ای بارها تکرار شد: «ما استعداد داریم، اما امکانات نداریم.» این جمله کوتاه، تصویر دقیق و تلخی از وضعیت ورزش استان ارائه می‌دهد. وقتی تیم‌های استان برای اعزام به مسابقات کشوری مجبور می‌شوند با خودروهای شخصی و حتی پراید سفر کنند، چگونه می‌توان انتظار داشت ورزشکاران در میدان‌های بزرگ بدرخشند؟ وقتی نبود خوابگاه، سالن استاندارد یا حتی یک دستگاه اتوبوس مناسب هیئت‌ها را از میزبانی مسابقات محروم می‌کند، چگونه می‌توان از پیشرفت سخن گفت؟

در چنین شرایطی، این‌که در ورزش زورخانه‌ای پنج مدال المپیاد کسب شده یا دوچرخه‌سواری استان نماینده آسیایی دارد، نه تنها مایه افتخار است، بلکه سند روشنی است بر اینکه این استان با همین امکانات اندک هم توانایی خلق معجزه دارد. اما معجزه همیشه تکرار نمی‌شود.

زیرساخت؛ حلقه مفقوده پیشرفت

مشکل زیرساخت در همه سخنان به شکل پررنگ دیده می‌شود. از کمبود سالن استاندارد و تجهیزات تا نبود مسیر ایمن برای دوچرخه‌سواری رنج می برد،

هنوز هم بسیاری از رویدادهای ورزشی به‌جای بیرجند، در شهرستان‌هایی مانند طبس برگزار می‌شود؛ فقط به دلیل اینکه امکانات اولیه‌ در مرکز استان فراهم نیست. خوابگاه‌ها فرسوده‌اند یا کافی نیستند. سالن‌ها ظرفیت استاندارد ندارند. مسیرهای تمرینی ایمن وجود ندارد. این‌ها تنها یک ضعف نیست؛ مانعی جدی برای کشف و شکوفایی استعدادهاست.

مشکلات مالی؛ معضل مشترک همه هیئت‌ها

هیئت‌های ورزشی عملاً روی پای خود ایستاده‌اند، آن‌هم با کمک خیرین، رغبت جوانان و تلاش چند مدیر دغدغه‌مند.اما این کافی نیست.
ورزش قهرمانی بدون منابع پایدار نمی‌تواند دوام بیاورد. پیشنهاد مطرح‌شده درباره اختصاص بخشی از عوارض آلایندگی و یک درصد فروش معادن به ورزش، یک راهکار منطقی، مستند و قابل اجراست. استانی مانند خراسان جنوبی که صنایع سنگین زیادی ندارد، باید از همین ظرفیت‌های محدود خود به بهترین شکل استفاده کند.

اگر این منابع به‌صورت هدفمند، قانونی و شفاف برای توسعه ورزش تخصیص یابد، بسیاری از مشکلات هیئت‌ها حل خواهد شد.

فرصتی بزرگ: همکاری با آموزش و پرورش
تقریباً همه رؤسای هیئت‌ها به یک نکته مهم اشاره کردند: «استعدادهای ورزش استان در مدرسه‌اند.» اما بدون یک تفاهم‌نامه جامع با آموزش‌ و پرورش، هیئت‌ها عملاً دسترسی ساختاریافته و قانونی به مدارس ندارند. نبود این همکاری یعنی از دست‌دادن بخش عظیمی از ظرفیت‌های استعدادیابی.

اگر استان بتواند الگوی منسجمی برای شناسایی استعدادهای ورزشی دانش‌آموزان ایجاد کند، نه تنها ورزشکار قهرمان تربیت می‌شود، بلکه هزینه‌های مدیریت ورزش استان نیز به‌صورت چشمگیری کاهش می‌یابد.

خانه جوان؛ پروژه‌ای که باید زودتر تمام شود

خانه جوان اگر تکمیل شود، نه تنها مشکل خوابگاه حل می‌شود، بلکه یک مرکز پشتیبان برای ورزش استان نیز خواهد بود.
اکنون با تخصیص بخشی از اعتبارات نفت و کمک نمایندگان، این پروژه می‌تواند به نقطه پایان برسد.این پروژه از آن دست اقداماتی است که نتیجه‌اش بلافاصله در ورزش استان دیده خواهد شد.

اعلام برنامه‌های استاندار؛ امیدی تازه اما نیازمند پیگیری

استاندار خراسان جنوبی سه برنامه عملیاتی را به‌عنوان نقشه راه ورزش استان اعلام کرد که این سه برنامه شامل تشکیل تیم شاخص استانی با حمایت کامل استانداری، ساماندهی مسئولیت اجتماعی دستگاه‌ها و تمرکز هزینه‌ها و تکمیل زیرساخت‌های ورزشی مخصوصاً در روستاها است. این برنامه‌ها دقیق و کاربردی‌اند. اما تجربه نشان داده است که مشکل ورزش خراسان جنوبی «کمبود برنامه» نیست؛ کمبود استمرار و پیگیری است.اگر این سه محور با جدیت دنبال شود، ورزش استان وارد دوره‌ای جدید خواهد شد.

سخن پایانی؛ زمان تصمیم‌گیری است

ورزش خراسان جنوبی امروز در نقطه حساسی قرار دارد. استعدادهای فراوانی که در رشته‌هایی چون دوچرخه‌سواری، زورخانه‌ای، تیراندازی و بسکتبال دیده می‌شود، می‌تواند آینده‌ای روشن برای استان رقم بزند؛ اما تنها در صورتی که حمایت پایدار، زیرساخت مناسب و مدیریت منسجم فراهم شود.

اکنون زمان آن است که دستگاه‌ها مسئولیت اجتماعی خود را عملی کنند، منابع پایدار برای ورزش تعیین شود، زیرساخت‌های نیمه‌تمام به سرانجام برسد، هیئت‌ها از شر مشکلات لجستیکی و مالی رها شوندو استعدادهای ورزشی استان به جای مهاجرت، در همین استان بدرخشند.

خراسان جنوبی مستعد است؛اکنون نوبت تصمیم‌گیری و عمل است.

انتهای خبر/