به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه 161 قرآن کریم آمده است: وَ ما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْیَتِکُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ» «و جواب قوم لوط، جز این نبود که گفتند: آنان را از آبادی خود بیرون کنید، زیرا آنان مردمی هستند که پاکدامنی را می‌طلبند (و با ما نیستند).»

نکته‌های سورۀ اعراف- آیۀ ۸۲:
در مورد بعضی انبیا، تعبیر به «أَخاهُمْ» شده است، امّا دربارۀ حضرت لوط چنین تعبیری نیامده است، شاید به این دلیل که آن حضرت، اهل آن منطقه نبود، چنان که کفّار نیز با جملۀ «قَرْیَتِکُمْ» به مردم القا می‌کردند که او مهاجر است و از این منطقه نیست، و یا اینکه چون آئین شما را قبول ندارد خارجی است، پس او را از سرزمین خودتان بیرون کنید.

پیام‌های سورۀ اعراف- آیۀ ۸۲:
۱. زشت‌‏تر از نافرمانی و گناه، برخورد بی‌‏دلیل و غیر منطقی با ناصحان است. «ما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قالُوا أَخْرِجُوهُمْ...»

۲. در نهی از منکر، باید آمادۀ تبعید و پذیرش مشکلات بود. «أَخْرِجُوهُمْ»

۳. مجرمان، برای پاکان حقّی در اجتماع قائل نیستند. «أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْیَتِکُمْ»

۴. هر گاه در جامعه‌‏ای فساد زیاد شد، پاکان را منزوی می‌‏کنند و نهی از منکر و پاک بودن، جرم محسوب می‌‏شود. «أَخْرِجُوهُمْ» «إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ»

۵. قوم لوط، با آنکه به گناه عادت کرده بودند، امّا حضرت لوط و یاران او را پاک می‌‏دانستند. «إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ»

۶. مهم‌‌تر از پاکی، پاک ماندن و مأیوس کردن نا اهلان از اعمال نفوذ است.«یَتَطَهَّرُونَ» (فعل مضارع نشان استمرار است)

انتهای پیام/