به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»،  شهید «علی‌اشرف قربی» که نام پدرش محمود است. هفدهم بهمن ماه ۱۳۲۹، در کرمانشاه در خانواده‌های متوسط و مذهبی دیده به جهان گشود. وی پس از سپری کردن دوران کودکی در آغوش گرم مادری مهربان و دلسوز و پدری زحمتکش و فداکار، در هفت سالگی برای کسب علم و دانش به مدرسه رفت و تا کلاس سوم راهنمایی تحصیل کرد.

او با مدرک سیکل وارد ارتش شد و با آموزش‌های گوناگون به عنوان نیروی ستوان دوم ارتش مشغول به خدمت شد. سرانجام بعد از چند سال خدمت در سال ۱۳۵۳، ازدواج کرد که ثمره ازدواجش یک دختر و چهار پسر است. شهید در مرکز آموزش تکاور نزاجا در اردوگاه سد کرج نوزدهم شهریور ۱۳۷۰، به منظور آموزش نفرات جهت اجرا عملیات مانور هفته دفاع مقدس در حضور فرماندهی و معاونت و سایر مسئولین مرکز تکاور به هنگام قرار دادن و بستن کولاس توپ ۱۰۴، بدون کشیدن ماشه گلوله شلیک و بر اثر آتش عقبه به همراه ۲ تن دیگر به درجه رفیع شهادت نایل شد.

آنچه در ادامه می‌خوانید متن وصیت‌نامه این شهید گرانقدر است.

بسم الله الرحمن الرحيم   

با نام خداوند هستى بخش عالم، آن‌كس كه جان مى‌دهد و جان مى‌گيرد، سخن را آغاز مى‌كنم. انتهاى زندگى انسان فانى است و چه بهتر كه هر كس به فكر دنیای دیگر خودش باشد و اين حقيقت را بپذيرد اگر اين حقيقت در سنين جوانى پذيرفته شود لغزش انسان به ندرت پيش مى‌آيد. البته انسان فراموشكار و خاطى است غرض از اين مكتوب وصيّت است نه نصیحت، كه هر انسان مسلمان آن‌ را بايد بنويسد چه بسا عمر كفاف ندهد.

براى يک نظامى كه در جبهه‌هاى حق عليه باطل مى‌جنگد داشتن وصيّت‌نامه امرى است لازم و ضرورى. البتّه نظامى‌ها اكثراً چيزی ندارند كه بتوانند روى مادّيات آن حساب كنند يا بهتر بگويم داراى مال و منال دنیایی نیستند. خانه‌اى نيمه‌ساز كه فعلاً متعلّق به من است در آينده (پس از فوت من) به همسر و بچّه‌هايم تعلّق دارد و بقيّه‌ی زندگى كه شامل سه تخته فرش و يخچال و فريزر و تلويزيون مى‌باشد متعلّق به همسرم مى‌باشد. پول نقد و چيز ديگرى ندارم فقط حقوق است كه آن‌هم براى امرار معاش آنها لازم است و به هيچ‌كس بدهكار و از هيچ‌كس طلبكار نيستم. فقط از همگی خواهش می‌کنم که مرا حلال نمایند. والسّلام

انتهای خبر /10