به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، ۲۵ رجب، سالروز شهادت امام موسی بن جعفر الکاظم (ع) یا موسی کاظم ملقب به ابو ابراهیم، ابوالحسن و ابوعبدالله هفتمین امام شیعیان است. این امام بزرگوار بعد از امام باقر(ع) و امام صادق(ع) ادامه‌دهنده راه آن بزرگواران بودند و در سال ۱۴۸ (ه.ق) پس از شهادت امام صادق(ع)، ۳۵ سال امامت شیعیان را به عهده داشتند.

حکومت‌ها در دوران ائمه اطهار (ع) از حضور آن بزرگان هراس شدیدی داشتند، چراکه آن امامان بحق بودند و حضورشان و کلام گهربارشان موجب هوشیاری مردم و ظلم‌ستیزی آنها می‌شد، در حالی که حاکمان می‌خواستند مردم را تحت اشراف و استبداد خود قرار بدهند و از آنها بهره‌جویی کنند.

دوران امامت امام موسی کاظم (ع) مانند سایر اهل‌بیت (ع) همراه با فشارها و ظلم‌های زیادی از سوی حاکمان زمان همراه بود چرا که زمانی که امام کاظم (ع) به امامت رسیدند، بخش‌هایی از جامعه اسلامی رو به اهل‌بیت (ع) آورده بودند و ایشان را امام خود می‌دانستند. امام کاظم (ع) در نقاط مختلف و شهرهای دور و نزدیک دارای نمایندگان و وکلایی بودند که ارتباط آن بزرگوار را با پیروانشان برقرار می‌کردند اما این مسئله از چشم دستگاه خلافت و جاسوسانش مخفی نماند و برای خلیفه نیز تحمل چنین موقعیتی از سوی امام کاظم علیه السلام قابل قبول نبود، به‌طوری که آن حضرت سال‌های بسیاری از عمر شریف خود را در حبس و کنترل‌های نظامی به‌سر بردند.

عمر شریف امام کاظم (ع) ۵۵ سال بوده و ۳۵ سال امامت کردند که طولانی‌ترین دوران امامت را داشتند و تمام این مدت همراه با خون دل خوردن برای حفاظت و نگهبانی از دین بوده است. زندگی ایشان همزمان با زندگی خلفای عباسی منصور، هادی، مهدی و هارون‌الرشید بود. امام موسی کاظم (ع )چندین بار به زندان افتاد و عاقبت در زندان سندی بن شاهک در بغداد از دنیا رفت. علی بن موسی الرضا امام هشتم شیعیان ، فاطمه معصومه و ابراهیم از جمله فرزندان ایشان هستند.

حجت‌الاسلام محمدحسین حسینی کارشناس مذهبی با بیان این کا یکی از القاب این امام بزرگوار لقب کاظم است گفت:کاظم به معنی فرو بردن غضب و عصبانیت است و امام کاظم (ع) اجازه نمی‌دادند غضب و عصبانیت کاری کند که ایشان کنترل خود را از دست بدهند و این امام بزرگوار حتی دشمنان خود را نفرین و لعن نکرده و به افرادی که به ایشان ناسزا می‌گفتند هم خوبی می‌کردند.

به گفته وی صبر و بردباری بزرگترین درسی است که شیعیان برحقشان باید پایبند و عامر به این دو درس ایشان در زندگی باشند.

وی با اشاره به این که به طور معمول گذشت معصومین (ع) در مسائل شخصی بالا بود ادامه داد: اما جایی که پای دین، مظلومیت مردم و بی‌عدالتی میان بود، خشمگین می‌شدند.

این کارشناس دینی در ادامه یادآورشد: شخصیت امام موسی کاظم(ع) را می‌توان در چند بعد مورد بررسی قرار داد؛ ایشان در عرصه دانش نقش به‌سزائی را ایفا کردند. به‌طوری‌که این امام همام کودک بودند که فقهای مشهور چون ابوحنیفه از ایشان مسأله می‌پرسیدند و کسب علم می‌کردند.

حسینی در ادامه گفت: فعالیت‌هاى امام كاظم (ع) بر دو دسته علمى و فكرى و هدایت نظارت بر پايگاه‌هاى مردمى و هواخواهان خويش تقسیم کرد در بخش نخست امام موسی کاظم (ع) براى رويارويى با عقايد نادرست و بدعت‌ها و واپس‌گرايى‌ها، شاگردانى تربیت کرده بودند تا به واسطه آنان آموزه‌هاى راستين دينى و شيعى را ميان مردم منعکس می‌کردند.

وی تصریح کرد: در بخش دوم فعالیت ایشان، امام کاظم (ع) مى‌كوشيد افزون بر حفظ رابطه خود با شیعیان و هدايت آنان، موضع منفى خود در برابر حکومت را نيز به آنان منتقل كند و در همين راستا، نارضايتى خود را افراد حكومت آشكار مى‌کردند.

وی با اشاره به اینکه این امام بزرگوار فرزندان زیادی داشتند که از فرزندان امام موسی بن جعفر(ع)، امام رضا (ع)، حضرت فاطمه معصومه(س) در ایران هستند ادامه داد: حرم امامزادگان فراوانی که از فرزندان این امام بزرگوار هستند در جاهای مختلف است.

این کارشناس مذهبی با اشاره به حدیثی از حضرت موسی تصریح کرد: امام می‌فرمایند دعایی به اجابت نزدیک است که انسان غیابی برای برادر مؤمن دعا کند.

 به گفته حسینی از برخی احادیث امام موسی کاظم علیه‌السلام متوجه می‌شویم، کسی که طعم فقر و نداری را نچشیده قدر نعمت را نخواهد دانست و نمی‌تواند برای مردم درست تصمیم بگیرد، لذا مسئولان ما باید به این نکته توجه ویژه ای داشته باشد.

حسینی با اشاره به حدیثی از حضرت موسی تصریح کرد: امام می‌فرمایند دعایی به اجابت نزدیک است که انسان غیابی برای برادر مؤمن دعا کند.

 به گفته وی از برخی احادیث امام موسی کاظم علیه‌السلام متوجه می‌شویم، کسی که طعم فقر و نداری را نچشیده قدر نعمت را نخواهد دانست و نمی‌تواند برای مردم درست تصمیم بگیرد، لذا مسئولان ما باید به این نکته توجه ویژه ای داشته باشد.

انتهای خبر/