به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۵۱۸ قرآن کریم آمده است: « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجِیدِ * بَلْ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقالَ الْکافِرُونَ هذا شَیْ‏ءٌ عَجِیبٌ *»   « به نام خداوند بخشنده مهربان‏ قاف، سوگند به قرآن با عظمت، (که نبوّت تو و وقوع قیامت حقّ است). بلکه از آمدن پیامبری هشدار دهنده از میان خودشان در شگفت شدند، پس کافران گفتند: این (سخنان که از قیامت خبر می‌دهد) چیز عجیبی است!» 

نکته‌های سورۀ ق- آیات ۱-۲:
این سوره یکی از ۲۹ سوره‌ای است که با حروف مقطّعه آغاز گردیده و چنانکه بارها گفته‌ایم، این حروف بیانگر عظمت و اعجاز قرآن است که از همین حروف الفبا تشکیل یافته و لذا بلافاصله پس از آن به قرآن سوگند یاد شده است. «ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجِیدِ» 

در قرآن، به حسن ظن سفارش شده و از گمان بد نسبت به دیگران نهی گردیده است. در سورۀ نور می ‏خوانیم: «لَوْ لا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیْراً» (نور،۱۲) چرا دربارهۀ شنیده‏‌های خود نسبت به مردان و زنان با ایمان، حسن ظن ندارید؟ 

دربارۀ پیامبر و آنچه بر او نازل شده و دستورات او، دو نوع تعجّب در قرآن ذکر شده است: یکی مثبت و دیگری منفی. تعجّب مثبت از گروهی جن بود که مطالب عالی قرآن آنان را به تعجّب واداشت و گفتند: «سَمِعْنا قُرْآناً عَجَباً» (جن،۱) تعجّب منفی از کفّار است که در چند مورد می‌باشد: 

از این‏که شخصی مثل خود آنان پیامبر شده است. «بَلْ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ» 

از دعوت او به یکتاپرستی. «أَ جَعَلَ الْآلِهَةَ إِلهاً واحِداً إِنَّ هذا لَشَیْ‏ءٌ عُجابٌ» (ص،۵) 

از گفتار او درباره حسابرسی و برپایی قیامت. «أَ فَمِنْ هذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ» (نجم،۵۹) 

از زنده شدن مجدّد. «وَ إِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَ إِذا کُنَّا تُراباً أَ إِنَّا لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ» (رعد،۵)

پیام‌های سورۀ ق- آیات ۱-۲:
۱- سوگند به قرآن بسیار مهم است؛ چون دارای مجد و عظمت است. «وَ الْقُرْآنِ الْمَجِیدِ» 

۲- اگر مجد و عظمت می‌خواهید، به قرآنِ صاحب مجد و شرافت روی بیاورید. «وَ الْقُرْآنِ الْمَجِیدِ» 

۳- اگر قرآن، مجید و کریم است، ما نیز باید آن را تمجید و تکریم کنیم. «وَ الْقُرْآنِ الْمَجِیدِ»، «إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ» (واقعه،۷۷) 

۴- معروف‌ها و کمال‌ها، در دید نابخردان منکر و ناپسند جلوه می‌کند. هم جنس بودن و از میان مردم بودن پیامبران، یک کار پسندیده و حکیمانه است ولی کفّار آن را ناپسند دانسته و تعجّب می‌کردند. «عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ» 

۵- از نقاط مهم رسالت انبیا، هشدار دادن و انذار مردم است. «مُنْذِرٌ مِنْهُمْ» 

۶- انکار عملکرد حکیمانۀ خداوند نسبت به ارسال پیامبران، کفر است. «عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ‏ ... فَقالَ الْکافِرُونَ‏» 

۷- منطق کفّار در طول تاریخ، استبعاد و تعجّب از رسالت پیامبران بوده است.«فَقالَ الْکافِرُونَ هذا شَیْ‏ءٌ عَجِیبٌ» (آری، کفّار دلیلی بر نفی نبوّت و قیامت ندارند، تنها کارشان تعجّب از هشدارهای انبیاء به خصوص در مورد قیامت است.)

انتهای خبر/10