به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۵۵۶ قرآن کریم آمده است: « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ یُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلی‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ *»   « به نام خداوند بخشنده مهربان. آنچه در آسمان‌‏ها و آنچه در زمین است، برای خدا تسبیح می‌‌گویند. فرمانروایی، مخصوص او و ستایش نیز مخصوص اوست و او بر همه چیز تواناست.» 

نکته‌های سورۀ تغابن- آیه ۱:
حاکمان دنیوی برای کسب و حفظ قدرت خود، مرتکب خلافکاری‌‏هایی می‌‌شوند؛ ولی خداوند فرمانروایی است که همه هستی او را تقدیس و تنزیه می‌کنند و هیچ ظلمی از او صادر نمی‏ شود. 

حمد و ستایش، حقّ کسی است که از عیب و نقص به دور باشد؛ لذا اوّل تسبیح خداوند مطرح شده است و سپس ستایش او در نماز نیز تسبیح و حمد، در رکوع و سجود در کنار هم آمده است.

پیام‌های سورۀ تغابن- آیه ۱:
۱- تمام موجودات هستی نوعی شعور دارند و طبق همان شعور، به تسبیح الهی مشغولند. (دریغ که بعضی انسان‌‌ها به خاطر ترک عبادت و تسبیح، وصله نا همرنگ هستی هستند). «یُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ» 

۲- حکومت خداوند مطلق است و هیچ محدودیتی ندارد. «لَهُ الْمُلْکُ» (حکومت الهی حقیقی است؛ نه مجازی، نه عاریه‌‏ای، نه اعتباری و نه موقّت) 

۳- در دنیا بسیاری از افرادی که حکومت و قدرت دارند، مورد انتقادند، ولی خداوند هم قدرت و حکومت دارد و هم مورد ستایش است. «لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ» 

۴- سرچشمۀ تمام کمالات اوست و لذا تمام ستایش ‏ها برای اوست. «لَهُ الْحَمْدُ» 

۵- در دنیا بسیاری از فرمانروایان از حل مشکلات و انجام اصلاحات عاجزند، ولی خداوند، فرمانروایی است که بر هرکاری قادر است. « لَهُ الْمُلْکُ‏ ... وَ هُوَ عَلی‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ» 

۶- قدرت خداوند نسبت به همه هستی یکسان است. (آفریدن یک قطعه سنگ با آفریدن یک سلسله کوه برای او یکسان است، همان‏ گونه که برای چشم ما، دیدن یک میخ و دیدن یک کوه یکسان است). «وَ هُوَ عَلی‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ»

انتهای خبر/10