به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۵۹۱ قرآن کریم آمده است؛ « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ وَ السَّماءِ وَ الطَّارِقِ * وَ ما أَدْراکَ مَا الطَّارِقُ * النَّجْمُ الثَّاقِبُ * إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْها حافِظٌ * فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ مِمَّ خُلِقَ * خُلِقَ مِنْ ماءٍ دافِقٍ * یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَ التَّرائِبِ * إِنَّهُ عَلی‏ رَجْعِهِ لَقادِرٌ * یَوْمَ تُبْلَی السَّرائِرُ * فَما لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَ لا ناصِرٍ»   « به نام خداوند بخشندۀ مهربان‏ سوگند به آسمان و ستاره طارق. و تو چه دانی که طارق چیست؟ ستاره‌‌ای است درخشنده. (به اینها سوگند که) هیچ کس نیست مگر آنکه بر او نگهبانی است. پس انسان بنگرد که از چه آفریده شده است. از آبی جهنده آفریده شده است. که از بین کمر و سینه بیرون می‌‌آ‌ید. همانا او بر باز گرداندنش تواناست. روزی که اسرار آشکار شود. پس برای انسان، هیچ قدرتی (از درون) و یاوری (از بیرون) نیست.» 

نکته‌های سورۀ طارق- آیات ۱-۱۰:
«طارق» به معنای کسی است که در شب وارد شود و در را بکوبد. 

«طرق» کوبیدن 

«مطرقة» وسیلۀ کوبیدن است 

«طریق» به راه گفته می‌‏شود، زیرا زیر پا کوبیده می‌شود. 

«ثاقب» به معنای سوراخ کردن است؛ گویا این ستاره با نور خود تاریکی شب را سوراخ می‌‏کند. 

«صلب» به معنای محکم و مراد از آن، ستون فقرات پشت است 

«ترائب» به استخوان‌های سینه گفته می‌‏شود. 

«تُبْلَی» از «بلوی» به معنای آزمایش است که عامل آشکار شدن حقیقت‌‌هاست. 

طبق روایتی از امام صادق علیه‌السّلام مراد از طارق، ستاره زُحَل است که ستاره امیرالمؤمنین و اوصیای اوست.(تفسیر برهان) 

اشعث بن قیس که از منافقان بود، شبانه حلوایی برای حضرت علی علیه‌السّلام آورد و در خانه را زد تا با هدیه حلوای شب، در روز مرتکب خلافی شود. حضرت، نام او را که شبانه در خانه‌‏اش را کوبید، طارق نامید. (نهج‏‌البلاغه، خطبه ۲۲۴) 

مشابه آیه ۴ این سوره را در سورۀ انفطار می ‏خوانیم: «وَ إِنَّ عَلَیْکُمْ لَحافِظِینَ کِراماً کاتِبِینَ یَعْلَمُونَ ما تَفْعَلُونَ» بر شما نگهبانانی گماشته شده که بزرگوارانه، بدون کینه و سوء ظنّ، کارهای شما را می‌نویسند و آنچه انجام می ‏دهید می‌‏دانند.

انتهای خبر/10