به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۶۰۱ قرآن کریم آمده است: « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ وَ الْعَصْرِ * إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ * إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ *»   « به نام خداوند بخشندۀ مهربان‏ به روزگار سوگند. همانا انسان در خسارت است. مگر آنان که ایمان آورده و کارهای نیک انجام داده و یکدیگر را به حق و استقامت سفارش می‌کنند.» 

نکته‌های سورۀ عصر- آیات ۱-۳:
در صدر اسلام، مسلمانان هنگام خدا حافظی و جدا شدن از یکدیگر این سوره را تلاوت می‌کردند. (تفاسیر نمونه و درّ المنثور.) 

خداوند در قرآن، به همه مقاطع زمانی سوگند یاد کرده است. فجر: «وَ الْفَجْرِ» (فجر،۱) ، صبح:«وَ الصُّبْحِ» (تکویر،۱۸)*، روز: «وَ النَّهارِ» (لیل،۲)*، شب: «وَ اللَّیْلِ» (لیل،۱)*، چاشت: «وَ الضُّحی‏» (ضحی،۱) ، سحر:«وَ اللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ»(مدثر،۳۳)، عصر: «وَ الْعَصْرِ» گر چه به سحر چند بار سوگند یاد کرده است. 

در حدیثی از امام صادق علیه‌السّلام نقل شده است که منظور، عصر خروج حضرت مهدی علیه‌السّلام است.(تفسیر نورالثقلین) 

بعضی مراد از عصر را عصر ظهور اسلام گرفته‌‏اند. بعضی عصر را به معنای لغوی آن یعنی فشار گرفته‌اند، زیرا که فشارها سبب غفلت‌زدائی و تلاش و ابتکار انسان‌هاست. بعضی مراد از عصر را عصارۀ هستی یعنی انسان کامل گرفته‌‏اند و بعضی آن را هنگام نماز عصر دانسته‌‌اند. (تفسیر نمونه) 

خسارت در مال قابل جبران است؛ امّا خسارت در انسانیّت، بالاترین خسارت‌هاست. «إِنَّ الْخاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ» (زمر،۱۵)* 

سفارش دیگران به حق، ممکن است عوارض تلخی داشته باشد که باید با صبر و استقامت به استقبال آن رفت. «تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ» 

فخر رازی می‌‏گوید: انسان در دنیا مانند یخ فروشی است که هر لحظه سرمایه‌‏اش آب می‌شود و باید هرچه زودتر آن را بفروشد وگرنه خسارت کرده است. (تفسیر کبیر) 

با اینکه سفارش به حق و صبر جزء اعمال صالح است ولی به خاطر اهمیّت جداگانه بیان شده‌‏اند. همانگونه که صبر و استقامت نیز حق است و «تَواصَوْا بِالْحَقِّ» شامل آن می‌شود ولی به خاطر اهمیّت صبر جداگانه آمده است. «تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ» 

قرآن در آیه‌‏ای دیگر فضل و رحمت الهی را عامل دوری از خسارت شمرده و می‌‏فرماید: «فَلَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ لَکُنْتُمْ مِنَ الْخاسِرِینَ» (بقره،۶۴) بنابراین ایمان و عمل صالح و تواصی به حق، در سایه فضل و رحمت الهی حاصل می‏‌شود و انسان بدون لطف خداوند، نه هدایت می‏‌شود که به ایمان برسد و نه اهل عمل صالح می‏‌گردد.

انتهای خبر/10