به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۷۴ قرآن کریم آمده است: «لَقَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّذِینَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ فَقِیرٌ وَ نَحْنُ أَغْنِیاءُ سَنَکْتُبُ ما قالُوا وَ قَتْلَهُمُ الْأَنْبِیاءَ بِغَیْرِ حَقٍّ وَ نَقُولُ ذُوقُوا عَذابَ الْحَرِیقِ * ذلِکَ بِما قَدَّمَتْ أَیْدِیکُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ لَیْسَ بِظَلاَّمٍ لِلْعَبِیدِ»   «همانا خداوند سخن کسانی را که گفتند: خدا فقیر است و ما توانگریم، شنید. به زودی این سخن آنان، و به ناحق کشتن آنان پیامبران را، خواهیم نوشت و به آنان خواهیم گفت: بچشید عذاب آتش سوزان را آن (عذاب) به سبب دست‌آورد قبلی خودتان است و همانا خداوند نسبت به بندگان، ستمگر نیست.» 

نکته‌های سورۀ آل عمران- آیات ۱۸۱ - ۱۸۲:
در تفاسیر می‌‏خوانیم که رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله نامه‌‏ای به یهود بنی قینقاع نوشت و آنان را به ایمان، نماز، زکات و انفاق، دعوت کرد. وقتی این نامه به دست دانشمند یهودیان به نام «فتحاص» در محل تدریس او رسید، رو به شاگردان و حاضران کرد و با استهزا گفت: طبق این دعوت، خدا فقیر است و ما غنی هستیم؛ او از ما قرض می‏‌خواهد و وعدۀ ربا و اضافه می‌‏دهد! یهودیان زمان رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله چون به رفتار نیاکان خود در مورد قتل انبیاء راضی بودند، خداوند نسبت قتل را به آنان نیز می‌دهد؛ «وَ قَتْلَهُمُ الْأَنْبِیاءَ». امام باقر علیه‌السّلام دربارۀ این آیه فرمودند: کسانی که امام را نسبت به آنچه به او می‌‏دهند، فقیر می‌دانند، نظیر کسانی هستند که می‌گویند: «إِنَّ اللَّهَ فَقِیرٌ» (تفسیر نورالثقلین بحار، ج ۲۴، ص ۲۷۸) 

پیام‌های سورۀ آل عمران- آیات ۱۸۱- ۱۸۲:
۱. خدا همۀ گفته‏‌ها را می‏‌شنود، پس هر حرفی را بر زبان نیاوریم. «لَقَدْ سَمِعَ اللَّهُ» 

۲. جهل و غرور، مرز و نهایت ندارد، تا آنجا که بشر ناتوان نیازمند می‏‌گوید: خداوند فقیر است و ما غنی هستیم. «إِنَّ اللَّهَ فَقِیرٌ وَ نَحْنُ أَغْنِیاءُ» 

۳. احساس غنا و بی‌نیازی، زمینۀ سرپیچی از فرامین الهی و استهزای آنهاست. «نَحْنُ أَغْنِیاءُ» 

۴. برخی کوته‌‏فکر، گمان می‏‌کنند ریشۀ دستورات الهی نیاز است. «إِنَّ اللَّهَ فَقِیرٌ» 

۵. همۀ گفتارها و کردارها ثبت می‌‏شود. «سَنَکْتُبُ ما قالُوا وَ قَتْلَهُمُ» 

۶. گناهِ یاوه‌گویی دربارۀ خداوند، هم‌سنگِ گناهِ کشتن انبیاست. «قالُوا إِنَّ اللَّهَ فَقِیرٌ»، «وَ قَتْلَهُمُ الْأَنْبِیاءَ» 

۷. ملاک ارزیابی گفتار و کردار، از هر کس که باشد، حقّ است؛ حتّی کشتن پیامبران چون ناحق است مورد کیفر واقع می‌شود. «قَتْلَهُمُ الْأَنْبِیاءَ بِغَیْرِ حَقٍّ» 

۸. انسان در انجام عمل آزاد است؛ لذا کارها به خود او نسبت داده می‌شود. «قَدَّمَتْ أَیْدِیکُمْ» 

انتهای خبر/10