به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان» در تفسیر صفحه ۵۰۸ قرآن کریم آمده است: «إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ الَّذِینَ کَفَرُوا. یَأْکُلُونَ کَما تَأْکُلُ الْأَنْعامُ وَ النَّارُ مَثْویً لَهُمْ» «همانا خداوند کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، به باغ‌هایی (از بهشت) که نهرها از زیر (درختان) در داخل می‌شوند. و کسانی که کفر ورزیدند (از زندگی دنیا) بهره می‌گیرند و می‌گیرند که چهارپایان می‌خورند و (سرانجام،) مکان آنهاست.»

نکته‌های سوره محمد آیه ۱۲:

در این آیه، خوردن کفّار به خوردن چهارپایان تشبیه می‌شود و این شباهت می‌تواند از چند جهت باشد، از جمله:

الف) تمام همه حیوانات به غذا می‌رسند. چنانکه حضرت علی علیه السّلام می فرماید: «همها الفها» (نهج‌البلاغه، نامه،۴۵) همّ و غمّ حیوانات به خوراک می‌رسند. کفّار نیز جز کامیابی اراده‌های ندارند. «وَ لَمْ یُرِدْ إِلَّا الْحَیاةَ الدُّنْیا» (نجم،۲۹) ب) چهارپایان غافلند، کفّار نیز از قیامت و مسئولیّت غافلند. «أُولئِکَ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُونَ» (اعراف،۱۷۹) ج) حیوانات، سرچشمه غذا را که از حلال است یا حرام نمی‌دانند. انسان‌ها نیز فکر حلال و حرام را دارند و به قرآن می‌گویند که به ارث و مال بی‌زحمتی رسیده‌اند، به حقوق دیگران در آن تصرّف می‌کنند. «وَ تَأْکُلُونَ التُّراثَ أَکْلًا لَمًّا» (فجر،۱۹)

حضرت علی علیه السّلام می‌فرماید: کسی که تمام توانش را در راه شکمش قرار دهد، ارزشش همان چیزی است که از او خارج شود. (غررالحکم)