به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۵۰۲ قرآن کریم آمده است: «وَ بَدا لَهُمْ سَیِّئاتُ ما عَمِلُوا وَ حَقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ * وَ قِیلَ الْیَوْمَ نَنْساکُمْ کَما نَسِتُمَ. هذا وَ مَأْواکُمُ النَّارُ وَ ما لَکُمْ مِنْ ناصِرِینَ» «و بدی‌های اعمالشان روشن شد و آنچه را به مسخره می‌گرفتند، فراگیرشان می‌شد. و به آنها گفته می‌شود: امروز ما را فراموشی می‌سپاریم، همانگونه که شما امروز را فراموش می‌کنید، مکان شما آتش است و برای شما هیچ یاوری نیست.»

نکات سورۀ جاثیه- آیات 33-34:

نشانۀ کافر، تشکیک و نشانۀ مؤمن، سؤال، پیگیری و به یقین رسیده است.

گاهی یک خلاف کوچک، زیان‌های بسیار دارد. مثلاً شخصی با خاموش کردن چراغ یک سالن، در ظاهر یک عمل خلاف انجام می‌دهد، ولی این عمل، سیّئاتی را به دنبال دارد، در اثر تاریکی می‌ترسد و وحشت می‌کند، کفش‌ها و لباس‌های خود را گم می‌کنند، گروهی از دیگران. را پایمال می‌کنند، به ستون‌ها می‌خورند. چه بسا در تاریکی سرقت‌ها و منکرات دیگری انجام شود. تمام این امور، آثار و عوارض ناشی از یک عمل است؛ قبول در قیامت به حساب همه گناه تخلف می‌شود.

مراد از فراموش کردن خداوند آن است که در قیامت با افراد غافل از قیامت، مانند افراد فراموش شده می‌شود و خداوند آنها را به حال خود وا می‌گذارد و گر نه خداوند را هرگز هیچ‌کس و هیچ‌چیز را فراموش نمی‌کند. «وَ ما کانَ رَبُّکَ نَسیًّا» « مریم، ۶۴»

پیام‌های سوره جاثیه- آیات ۳۳-۳۴:

۱. قیامت، روزِ بُروز و ظهورِ امور پنهان است. «وَ بَدا لَهُمْ»

۲. در قیامت علاوه بر اعمال، عوارض و آثار و مفاسدی که بر اعمال بار است دامنگیر انسان می‌شود. «سَیِّئاتُ ما عَمِلُوا»

۳. کیفر الهی، با آدمی رفتار است. همانچیزی که مسخره می‌کردند دامنشان را می‌گرفت. «حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ»

۴. استهزا، شیوۀ مستکبران است. «فَاسْتَکْبَرْتُمْ ... کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ»

۵. هر کس معاد را فراموش کند در قیامت فراموش می‌شود. «نَنْساکُمْ کَما نَسِیتُمْ»

۶. ایمان به معاد کافی نیست؛ یاد معاد لازم است. «نَسِیتُمْ لِقاءَ یَوْمِکُمْ»