به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خاورستان، عاشورا با تمام عظمت‌ها و درس‌هایش می‌توانست در همان کربلا جا بماند و برای همیشه در لایه‌های تاریخ مدفون شود! کشتار فجیع فرزندان پیامبر (ص) و بهترین انسان‌های تاریخ بشر به دست شقی‌ترین افراد روی زمین نهایتا می‌توانست تا چند منزل آن سوتر سینه‌به‌سینه نقل قول شود و بعد از گذشت چند سال یا چند دهه رفته‌رفته از یاد‌ها برود و گردوغبار فراموشی روی آن بنشیند!

نبرد میان نور و عدالت با تاریکی و ظلمت و یک دنیا عصمت با جهانی از شقاوت می‌توانست در همان محدوده جغرافیایی دشت نینوا باقی بماند و تنها خبری کوتاه از آن به اطراف برسد و آیندگان یا از چنین واقعه‌ای هیچ ندانند یا به خبری کوتاه و نقل قولی سراسر ایراد و پرابهام بسنده کنند.

اما زنان عاشورایی و در رأس آن‌ها دختر شیر خدا، عقلیه‌العرب، زینب کبری (س) بیرق قیام امام حسین (ع) را در دست گرفتند و شهر به شهر، دیار به دیار و حتی در مجلس ظلمانی یزید فریاد حق‌طلبی و ظلم‌ستیزی امام حسین (ع) و یارانش را به گوش مردم رساندند و فضا را به گونه‌ای مدیریت کردند که حتی از فضای ایجادشده در دستگاه تبلیغاتی یزید و یزیدیان در راستای رساندن پیام عدالت‌طلبی امام حسین (ع) بهره گرفتند و تا دنیا دنیاست این پیام را به گوش همه آزادی‌خواهان بشر مسلمان و غیرمسلمان رساندند چراکه مکتب حسین مکتب آزادی و آزادگی است و بیرق حسینی در دستان توانمند زینب (ع) توانست همه انسان‌ها را فارغ از زمان، مکان، رنگ، مذهب و نژاد در زیر این بیرق جا دهد.

حجت‌الاسلام حسین یوسفی استاد حوزه و دانشگاه در خراسان‌جنوبی در رابطه با نقش زنان در قیام عاشورا به خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خاورستان گفت: در مورد قیام عاشورا باید به قبل از اسلام برگردیم و جایگاه زن را مشاهده کنیم و وضعیتی که زنان در قبل از اسلام داشتند که حقوق و جایگاهی نداشتند و جنس درجه ۲ شمرده می‌شدند.

وی ادامه داد: بعد از اسلام که حقوق زنان احیا شد و هویت و اصالت زن به آن‌ها برگردانده و ارزش‌هایی به زن داده شد که می توانستند در مسائل مهم سیاسی و اجتماعی حتی در بیعت‌ها حضور زنان وجود داشت.

به گفته وی زمانی که مردم با پیامبر صلی الله علیه وآله و یا حضرت علی علیه‌السلام بیعت می‌کنند تنها مردان بیعت نمی‌کنند و این طور نیست که زنان در حاشیه باشند و دستی بر آتش نداشته باشد زنان هم در این بیعت شرکت می‌کنند یعنی در بالاترین و مهم‌ترین مسئله‌ای که در جامعه قرار است اتفاق بیفتد و آن تعیین رهبری است وقتی که جریان به واقعه عاشورا می‌رسد یک رویکرد سیاسی اجتماعی بسیار بسیار بزرگ در سال ۶۱ هجری اتفاق می‌افتد که دین اسلام را احیا و به آن حیات می‌بخشد و آن را سرزنده می‌کند.

استاد حوزه و دانشگاه اظهار کرد: اگر بخواهیم نقش زنان را در حادثه عاشورا بررسی کنیم می‌بینیم که زنان آن نقش زنانگی خودشان را در عرصه عاشورا خوب بازی کردند بعضی اوقات در برخی از بخش‌ها زیاده‌روی می‌کنیم و برخی مواقع برای تبیین برخی مسائل دست به اغراق می‌زنیم که این پسندیده جایگاه یک محقق، پژوهشگر و گوینده نیست.

حجت‌الاسلام یوسفی تاکید کرد: وقتی می‌خواهیم نقش زنان را در حادثه عاشورا بررسی کنیم مشاهده می‌کنیم زنان نقش زنانگی خود را خوب ایفا کردند در این رابطه نکته اول همراهی زنان با امام حسین علیه‎السلام است وقتی امام حسین علیه‎السلام از مدینه به سمت مکه و از مکه به سمت کربلا حرکت کرد جمع زیادی از زنان با ایشان همراه بودند.

وی افزود: همه آن‌ها گوشه‌هایی از آن انتهای واقعه را از زبان خود امام حسین علیه‎السلام می‌شنیدند که چه اتفاقی خواهد افتاد و روزهای سخت آن انتهای ماجرا برایشان مسجل و روشن بود به نگاه عقل مادی اگر بخواهیم بررسی کنیم مشاهده می‌کنیم که معقول و منطقی نیست که انسانی خودش را در این مهلکه قرار دهد در حالی که مشاهده شده این‌ها به صورت جدی در عرصه حضور پیدا کردند.

به گفته وی نکته دوم زمانی که نیاز به پشتیبانی و حمایت شد آن‌ها حمایت کردند ‌زنان یک جایگاهی دارند جایگاه واقعی آن‌ها آن جایی است که حمایت می‌کنند مردان را زنان به صحنه می‌برند و این زنان هستند که می‌توانند مردان را از عرصه جهاد و نبرد بیرون بکشند.

حجت‌الاسلام یوسفی تصریح کرد: امروز مادران و زنان هستند که می‌توانند مردان را به عرصه اقتصاد و تولید وارد کنند و تشویق کنند و می‌توانند دست آن‌ها را بگیرند و به عقب بکشانند.

به گفته این فعال فرهنگی نکته بعدی این است که علاوه بر پشتیبانی و حمایت دست به تشویق و ترغیب هم می‌زنند زمانی که واکنش ام وهب را در قیام عاشورا بررسی می‌کنیم که چگونه عبدالله بن عمیر را در عمل و گفتار تشویق می‌کند وقتی ابن عمیر می‌خواست به سپاه امام حسین علیه‎السلام بپیوندند خودش هم می‌آید و او را تشویق هم می‌کند.

 حجت‌الاسلام یوسفی ادامه داد: نکته چهارم صبر و بردباری است زمانی که یک مادر فرزندش به دنیا می‌آید لحظه به لحظه زندگی این فرزند را رصد می‌کند این فرزند الان مقابل چشمانش پرپر می‌شود به طور طبیعی مادر باید زجه بزند و ناله بکشد و سر و صدا کند به یک نحوی عقده دل باز کند در حالی که در صحنه کربلا مشاهده شد که این اتفاق نیفتاد حتی زمانی که جنازه شهدا را می‌آوردند بسیاری از مادران و زنان در داخل خیمه‌ها بودند آن‌ها برای اینکه روحیه لشکر ضعیف نشود از خیمه‌ها بیرون هم نمی‌آمدند و گاهی اگر به خیمه‌ها حمله‌ای اتفاق می‌افتد و نیاز بود به صورت مستقیم هم وارد عرصه نبرد می‌شوند و از خود دفاع می‌کنند.

به گفته وی پنجمین مورد اطاعت از امام زمان است که خیلی مهم است که یک انسانی که سن و سالی از او گذشته خودش را پیرو بداند زمانی که امام دستور به توقف دهد متوقف شود و زمانی که امام دستور به حرکت دهد حرکت کند در عرصه پر اضطراب نبرد بتواند دستور فرماندهی را اجرا کند.

وی ادامه داد: نکته بعدی نسبت به آن ‌وظیفه مادری و حس زنانگی که این‌ها دارند نیاز پیدا‌ می‌شود که کودکانی که در این صحنه همراهی می‌کنند همانطور که تاکید شده کاروان امام حسین علیه‎السلام کاروان جنگی نبود در آن بچه و بزرگ و زن و مرد و همه این‌ها در کنار هم بودند به طور طبیعی کودکان به اقتضای سن خودشان ممکن است بترسند یک مرد به راحتی نمی‌تواند کودک را آرام کند اما این مادر و این زنان هستند که این نقش را بر عهده گرفتند و وقتی خیمه‌ها آتش زده می‌شود این مادران و زنان هستند که کودکان را دور هم جمع می‌کنند و آن‌ها را آرامش دادند.

حجت‌الاسلام یوسفی تاکید کرد: مهم‌ترین نقشی که زنان ایفا کردند بعد از عاشورا بود رساندن پیام عاشورا به گوش مردم در جای جای این سفری که بعد از شهادت امام حسین‌علیه‎السلام برایشان آغاز شد مشاهده می‌شود که این‌ها چه با زبان و چه با عمل به بیان اهداف قیام، شیوه قیام، چگونگی رخداد قیام و مظلومیت امام حسین علیه‎السلام این‌ها همه را به درستی توانستند برای مردم بیان کنند.

وی افزود: در مجموع اگر بخواهیم دو نقش کلیدی در میان نقش‌هایی که زنان در عرصه عاشورا بازی کردند جدا کنیم یکی بازی کردن نقش زنانگی خودشان اقتضای زنانگی را مراعات کردند و نکته بعدی رساندن پیام عاشورا به تمام دنیا و به آیندگان بود.