به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، ۱.جبهه‌های جنگ، بستر امدادهای الهی است. «قاتِلُوهُمْ»، «یَنْصُرْکُمْ» (از شما حضور و جهاد، از خدا نصرت و امداد)

۲. رزمندگان، بازوی حق و عوامل اجرای حکم خدایند. «یُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَیْدِیکُمْ»

۳. سنّت‏‌های الهی، از مسیر طبیعی و علل و اسباب اجرا می‌شود. «بِأَیْدِیکُمْ»

۴. در پی ‏شکست نظامی دشمن، شکست روحی و سیاسی است. «یُعَذِّبْهُمُ»، «یُخْزِهِمْ»

۵. خداوند خواستار شکست و ذلّت دشمنان دین و پیروزی و عزّت مؤمنین است. «یُخْزِهِمْ وَ یَنْصُرْکُمْ»

۶. از اهداف جنگ، محو کفر و ذلّت کافران و آرامش مؤمنان است. «یُعَذِّبْهُمُ» «یُخْزِهِمْ» «یَشْفِ صُدُورَ»

۷. پیش از جنگ، تشویق و تبلیغ لازم است. خداوند به مؤمنان نوید قطعی می‌‏دهد. «یَنْصُرْکُمْ»، «یَشْفِ صُدُورَ»

۸. دل‌های مسلمانان صدر اسلام، جریحه‌‏دار و آکنده از رنج و آزار بود. «یَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِینَ»

۹. گرچه در جنگ، عدّه‌‏ای شهید و داغدار می‏‌شوند، ولی امّت اسلامی در عزّت و آرامش زندگی می‌کنند. «صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِینَ» و نفرمود: «صدورکم»

۱۰. سرنوشت مؤمنان در مسائل اجتماعی، به هم پیوند دارد و پیروزی شما، شفای دل سایر مؤمنان است «یَنْصُرْکُمْ»، «یَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِینَ

«وَ یُذْهِبْ غَیْظَ قُلُوبِهِمْ وَ یَتُوبُ اللَّهُ عَلی‏ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ» «و خداوند (با پیروزی شما و خواری دشمن،) غیظ و خشم دل‌های مؤمنان را از بین ببرد و خداوند لطف خود را بر هر کس بخواهد بر می‌‏گرداند (و راه توبه را به روی آنان می‌‏گشاید.) و خداوند، دانا و حکیم است.»

۱. گرچه هدف از جنگ، رضای خدا و دفاع و جلوگیری از شرک و توطئه و پیمان‌شکنی است، لکن تسکین دلها و آرام شدن روح نیز از آثار وضعی و ثانوی آن است. (در آیاتی همچون «سیجعل اللَّه بعد عسرٍ یُسرا» (طلاق، ۷)، «فانّ مع العسر یُسراً»، (انشراح، ۶) به این حقیقت اشاره شده که: بگذرد این روزگار تلخ‏‌تر از زهر؛ بار دگر روزگار چون شکر آید.) «یُذْهِبْ غَیْظَ قُلُوبِهِمْ»

۲. پس از پیروزی، از آنان که برای همبستگی و پیوند نزد شما می‌‌آیند، استقبال کنید و نگویید: تا حالا کجا بودید؟ «وَ یَتُوبُ اللَّهُ عَلی‏ مَنْ یَشاءُ»

۳. پذیرش توبه، بستگی به اراده و مشیّت خدا دارد، نه آنکه توبه‌کننده مستحق آن باشد. «یَتُوبُ اللَّهُ عَلی‏ مَنْ یَشاءُ»

۴. مبادا از بیم خدعه، آنان را که به سراغ شما می‌‏آیند نپذیرید! خدا به توبۀ واقعی یا ریاکارانه آگاه است، ولی طبق حکمت الهی باید هر که اظهار اسلام می‏‌کند با حفظ اصول ایمنی پذیرفت. «عَلِیمٌ حَکِیمٌ»